I Really Don't Care

61

Ik help Harry mee het ziekenhuis in en breng hem naar de spoed. Na veel wachten komt er eindelijk een dokter en onder lichte verdoving haalt hij alle splinters uit Harry's knie. Harry had nog steeds pijn en schreeuwde soms heel hard. Ik vond het vreselijk om hem zo te zien, maar het was de enige manier om hem te helpen. Harry kreeg krukken mee om op te steunen en toen we uit het ziekenhuis kwamen was er, uiteraard, weer paparazzi. Allerlei vragen worden naar ons hoofd geslingerd. Ik help Harry, die nog niet goed met zijn krukken overweg kan, de auto in. Ik rijd weg en hoop dat ik niemand aangereden heb. "Alles goed?" vraag ik. Harry knikt. "Wil je een pijnstiller?" vraag ik. Harry knikt. "Neem maar uit mijn handtas" zeg ik lachend.

-

Ik kom aan bij het huis van Niall's ouders en stap uit. Ik bel aan en Niall opent de deur. "Hey" zeg ik en geef hem een kus. "Hey, waar is Harry?" vraagt Niall. "Hij slaapt" zeg ik. "Maak hem dan wakker" laat hem maar, hij zit onder de pijnstillers en de verdoving was nog niet uitgewerkt dus hij ziet er niet uit" "Wat is er gebeurd?" "Het is een lang verhaal" "Vertel" "Straks, in de auto" "Oké, kom je even gedag zeggen tegen mijn ouders?" vraagt Niall. "Tuurlijk" zeg ik en ga naar binnen. Ik zie Bobby in de zetel zitten en loop naar hem toe. "Hey" zeg ik. "Demi! Daar ben je weer!" Bobby staat op en knuffelt me. "Ja, maar ik moet helaas weer weg" "Ach, wat jammer, kind. Ik vond je gezelschap heel fijn" "Bedankt. Ik ga eventjes naar Maura" "Is goed"

Ik loop naar de keuken en zie Maura staan bedekt in deeg. "Maura!" zeg ik. "Oh mijn jezus, maria, jozef!" schreeuwt ze. "Je liet me schrikken, schat" "Het spijt me, ik wou even afscheid nemen voordat ik terug naar Londen ga" "Ga je nu al terug?" "Ja, ik moet naar school" "Spijtig dat ik geen briefje kan schrijven naar je juf dat je buikgriep hebt. Anders had je wat langer kunnen blijven" zegt ze lachend en ik moet ook lachen. "Ik ben hier lang geweest, alleen lag ik in coma en kon ik er amper van genieten" "Ach kind, ik ga je zo missen" "Ik jou ook" "Je bent hier altijd welkom! Onthoud dat! Ik hoop dat Niall jou nooit meer laat gaan want dat zou de grootste fout zijn die hij maakt" zegt ze en ik glimlach. "Kom maar langs wanneer je eens tijd hebt, Demi. Ik zal thuis zijn" "Dat is zo lief. Dankjewel" zeg ik en geef haar een lange knuffel. "Tot ziens" zeg ik en veeg een traantje weg. Ik loop naar de woonkamer en zie Greg van de trap komen met Theo. "Ga je weg?" vraagt Greg. "Ja" "We gaan je missen, pas goed op mijn broertje" "Zal ik doen" zeg ik en geef hem een knuffel. Ik geef Theo een knuffel en hij geeft me een kusje op mijn wang, wat mijn hart doet smelten. "Dada!" zegt hij en zwaait naar me. "Dag!" zeg ik en loop naar buiten.

Ik ga aan het stuur zitten en hoor Niall achteraan gaan zitten. Ik rijd weg. "Je familie is zo lief" zeg ik tegen Niall. "Dankje" "Je moeder zei dat als je me zou laten gaan, dat dat de grootste fout zou zijn die je ooit gaat maken" "Ze heeft gelijk" "Echt?" "Ja" "Ouh" "Je bent het beste wat me ooit is overkomen, Demi. Ik hou echt zielsveel van jou" zegt Niall. Mijn ogen waren al aan het tranen maar nu huil ik echt. "Ik h-hou ook van jou" zeg ik en ga eventjes aan de kant staan. "Wat doe je?" "Ik wil je een kus geven," zeg ik en Niall lacht. Ik buig over de zetel om Niall's lippen aan te raken. "En ik wou ook mijn neus snuiten van al dat gehuil" zeg ik en Niall schiet nog harder in de lach. Ik start de auto weer en rij verder.

-

"Waar is dat ontbijt?" vraagt Niall. Harry, die wakker geworden is, haalt zijn schouders op. "In die witte doos" zeg ik en concentreer me op de weg. "Gevonden!" zegt Niall blij. "Geef me eens een croissant" zegt Harry. "Hier!" zegt Niall. "Dankje" zegt Harry. "Voor mij ook!" zeg ik. Niall geeft me een croissant. "Dankje" zeg ik en begin te eten.

-

"We zijn er bijna!" zeg ik. "Eindelijk" zegt Niall. "Ik wil slapen" zegt Harry. "Dat kan straks" zeg ik. "Oké" zegt Harry.

-

We komen thuis aan en ik parkeer de auto. Ik neem mijn handtas en bel aan. Yolanda's lieve gezicht verschijnt in de deuropening. "Demi! Lieve schat!" roept ze blij en geeft me een lange knuffel. "Hoe gaat het, liefje? Voel je je wat beter?" vraagt ze. "Veel beter! Ik ben blij om terug te zijn" zeg ik. Ze glimlacht naar me. Niall komt bij ons staan. Hij geeft Yolanda een knuffel. "Waar is Harry?" vraagt Yolanda. "In de auto," zeg ik. "Ik zal hem even halen" zeg ik. Ik loop naar de auto en open de deur. Harry kijkt me vermoeid aan. "Hee," zeg ik. "Denk je dat je op je krukken kan lopen of moet ik eventjes wat jongens halen om je naar boven te dragen?" vraag ik. "Ik voel me echt niet goed, ik denk dat ik ga vallen met die krukken" "Ik zal een paar mensen halen" zeg ik. Ik loop naar Niall en Yolanda die aan het praten zijn. "Harry is te zwak om te stappen. Ik ga eventjes Ashton, Liam en Zayn halen om hem naar boven te brengen" zeg ik. "Is goed, iedereen is in de woonkamer" zegt Yolanda. Ik knik en loop door. Ik open de deur van de woonkamer. "Demi!" schreeuwt Selena en rent naar me toe. Ze vliegt rond mijn nek, gevolgd door de andere. "Gaat alles goed?" vraagt Luke bezorgd. "Ja, ik voel me prima" "Is Harry er?" vraagt Emmie. "Ja, maar er is iets gebeurd dus Zayn, Ashton en Liam willen jullie eventjes meekomen?" vraag ik. Ze knikken. "Wat is er gebeurd?" vraagt Emmie snel. "Niets om je zorgen over te maken. Wil je thee maken voor hem, alstublieft?" vraag ik. "Tuurlijk" zegt ze.

De jongens volgen mij naar Harry en dragen hem naar boven. De rest helpt Niall met onze koffers uit te laden en naar boven te brengen. Ik ga naar Harry's kamer en geef hem zijn medicatie. Emmie komt binnen met de warme thee en kijkt hem verbaasd aan. "Wat heb je gedaan?" vraagt ze. "Lang verhaal" zegt Harry zacht. "Hij heeft de deur ingebeukt terwijl ik aan het douchen was" zeg ik. "Waarom zou je dat doen, Harry?" zegt Emmie achterdochtig "Dat is pas een lang verhaal" zeg ik lachend.
Na een tijdje ga ik naar mijn eigen kamer en ga al snel in mijn bed liggen. Dit bed heb ik heel hard gemist. Ik kijk naar de tijd en zie dat het nog maar negen uur 's avonds is. Ik doe de lichten uit en sluit mijn ogen. Plots voel ik het bed inzakken en twee armen om me heen. "Slaapwel" fluistert Niall. "Slaapwel" fluister ik terug. Ik hoor Niall ademen en val in slaap.

Vote?

Comment?