I Really Don't Care

3

Het is nu 13 uur We gaan zo meteen vertrekken naar het vliegveld, we gaan met het vliegtuig omdat we veel bagage hebben. Er is al een deel in het internaat maar dat zijn de spullen. Nu de kleren nog. Ze passen in 4 koffers, dus dat is al goed. Nu is kijken wat Selena straks gaat mee hebben waarschijnlijk 8 koffers, haha ik zie haar daar al staan op het vliegveld met 8 koffers. "Demi!" Roept Cameron "Jaaaaa!" Roep ik terug "We gaan vertrekken" Roept hij "Leuk, ik kom!" Roep ik weer, ja wij zijn zo van die kinderen die altijd roepen en niet de moeite doen om dichter bij elkaar te komen staan zodat we normaal kunnen praten. "Roep niet zo Demi en Cameron!!" Roept mijn vader. "JE ROEPT ZELF!" Schreeuwen Cameron en ik tegelijk.

13 uur 30: We staan op het vliegveld ik, Cameron, Macy, Mama en Papa. We wachten op Selena en haar ouders. Het is stil echt heel stil we zeggen niks we staren gewoon voor ons uit, we vinden het allemaal moeilijk dat ik wegga en dat we elkaar niet meer elke dag gaan zien. Het is net als bij Cameron hij ging ook studeren en dan wel in Amerika. Hij is een slimme jongen. Hij heeft daar veel vrienden. Zijn beste vriend heet Nash, ze wonen samen in 1 huis. Op Skype ziet het huis er heel mooi uit en het uitzicht is er echt prachtig. Nash is ook eens naar België gekomen en ik vond het heel gezellig. Nash heeft super mooie ogen, ze zijn echt mega blauw. Ik wed dat hij er veel meisjes mee verleid. Hij is nu ook een vriend van mij geworden. Hij voelt als een 2de broer en voor Cameron ook. Macy is er ook heel blij mee want Nash heeft nog een kleinere zus en toen we op vakantie ging in Amerika, zijn ze beste vriendinnetjes geworden. We zijn gewoon allemaal 1 grote familie! Ik ga mijn familie missen. Opeens met Selena, die eigenlijk een beetje mijn tweelingzus is, naar Londen om er een heel jaar lang te studeren. Maar het wordt geweldig.

Er hangt een fijne stilte. Tot die wordt verstoord door een stem die ik uit duizenden ken.
"DEMI!!" Roept Selena. Ik kijk rond me maar zie haar nergens. "DEMI DEMI DEMI!" Roept ze nog eens. Ik draai me om en begin kei hard te gillen en te rennen "AAAAAAAH SELENAAAA!" "AAAH DEMIIII!!" We knuffelen elkaar voor dood en iedereen kijkt ons raar aan, in mijn ooghoek kan ik de ouders van Selena naar mijn ouders zien gaan.
"De mensen voor de vlucht van België naar Londen worden verzoekt in te checken, binnen een kwartier vertrekt het vliegtuig" hoor ik een stem in de lucht zeggen.

Selena en ik nemen afscheid van onze familie. "Demi, je moet echt snel terugkomen. Met wie moet ik nu gaan shoppen? Mama heeft echt geen smaak weet je" "Ja ik weet het maar je zal het toch met haar moeten doen" "Ik ga je missen" "Ik jou ook" Overal zijn er tranen en toen ik Cameron ging knuffelen, liet hij me niet los. Nog steeds niet eigenlijk. "Cameron ik moet nu echt gaan" zeg ik en laat hem los. "Oh Demi ik ga je zo missen" "Ik jou ook, Cam" "Bel me alsjeblieft elke dag anders overleef ik het niet" zegt Cameron "Okee" zeg ik "Ik hou van je, zusje" zegt hij "Ik hou ook van jou" zeg ik. Ik ga Cameron het meeste van iedereen missen, denk ik. Selena en ik vertrekken arm in arm en we zwaaien nog eventjes naar iedereen. Dit wordt de tijd van ons leven. Studeren!

Vote?

Comment?