I Really Don't Care

29

Ik hoor het geluid van de ziekenwagen. Er komen mensen uit de auto met een brancard en leggen Emmie erop. Het gebeurt allemaal heel snel.
"Wie gaat ermee in de ziekenwagen?" vraagt een man. "Ikke" zeggen we allemaal" Er mag maar 1 iemand" zegt een andere man. "Demi!" zegt iedereen en wijst naar mij. "Oke, kom maar" zegt de eerste man weer. "Ga daar maar zitten" "Bedankt!" zeg ik en stap in. Ik zie Emmie liggen met een zuurstofmasker. Na 3 minuten rijden. "Ik dacht echt dat we ergens gingen tegen knallen. We komen we aan in het ziekenhuis en ze rijden. Emmie naar een kamer. Aan de receptie houdt ene vrouw mij tegen. "Sorry, maar je mag niet mee. Je moet in de wachtzaal wachten" "Wachten? Ik moet weten hoe het met Emmie gaat!" schreeuw ik. "Wie ben jij dan?" vraagt ze vriendelijk. "Ik ben Demi, Emmie is vandaag haar eerste dag in het internaat en ze viel flauw. Ik ben de eerste vriend die ze maakte en ik wil er voor haar zijn want haar ouders zijn er niet" schreeuw ik. "Rustig ademen, Demi. Waar zijn haar ouders?" vraagt de vrouw. "Geen idee! Ik ken haar net!" schreeuw ik. "Demi, neem dit pilletje, dat gaat jou kalmeren. Loop dan de gang door, ga daarna naar links en wacht in die kamer op Emmie" zegt de vrouw. "Oke bedankt" zeg ik nog steeds gestrest en loop naar de wachtzaal. Ik ga op een stoel zitten, neem het pilletje en staar voor me uit. Na een uur wachten heb ik nog steeds niets gehoord over Emmie. Ik word stilletjes aan gek. Na 15384 rondjes lopen, 4 nagels afbijten en mijn iPhone bijna kapot geslagen te hebben, ga ik weer op de stoel zitten.

"Demi!" hoor ik plots iemand roepen. Ik kijk naar rechts en zie Niall rennen door de ziekenhuis gang. Ik glimlach. Hij komt bij me en geeft me een lange knuffel. Niall kan zo'n goede knuffels geven. "G-Gaat het wel?" vraagt Niall buiten adem. "Ja hoor, met jou?" vraag ik glimlachend. "Nee helemaal niet! We stonden in de file en toen we aankwamen herkende mensen ons. Na veel foto's en handtekeningen uitdelen kwamen we aan de receptie. De vrouw vroeg voor wie we kwamen, maar we wisten helemaal niet voor wie we kwamen. We schreeuwden de hele tijd Emmie en de vrouw keek verstond er niks van, totdat ik Demi zei en dan de vrouw meteen wist over wie ik het had" zegt Niall. "Ik heb ook tegen haar staan schreeuwen dat ik Emmie wou zien. Uiteindelijk heeft ze me een pilletje gegeven om te kalmeren en me in deze speciale wachtkamer gestoken, waar niemand komt" zeg ik. "Gaf ze je een pilletje?" vraagt Niall. Ik knik. "Nu lijkt het dat je gek bent" "Ik was toen echt gek" zeg ik en Niall begint te lachen.

"Dus hoe gaat het met Emmie?" vraagt hij. "Ik heb geen idee, ze hebben me nog steeds niets verteld" zeg ik teleurgesteld. "Maar je zit hier al langer dan een uur" schreeuwt Niall. "Ik weet het" zeg ik. Er komt een oudere verpleegster aangerend. "Jongeman! Ik zei dat je niet door mocht lopen!" schreeuwt ze. "U zei ook dat er niet geschreeuwd mag worden in een ziekenhuis, maar raad eens wie er hier nu staat te schreeuwen" zegt Niall. Ik begin te lachen. "Ga nu terug naar de wachtkamer, je vrienden zitten daar ook!" zegt de verpleegster. "Ik wil hier blijven" zegt Niall. "En ik wilde trouwen met Willy maar dat is ook niet gebeurd" schreeuwt de verpleegster boos. Ik begin nog harder te lachen en Niall schiet ook in de lach "Oh ja hoor, lach me maar uit! Ik hoop dat er olifanten op jullie gaan staan en jullie plat stampen!" zegt de verpleegster en loopt weg met haar middelvinger hoog in de lucht.
Niall en ik lachen ons echt dood. "Zij heeft echt zo'n pilletje nodig" zegt Niall. "Ja!" lach ik.

Er komt een dokter aangelopen. "Bent u Demi?" vraagt de dokter. "Ja" zeg ik en sta recht. Niall gaat achter me staan. "Goeiedag, ik ben Dokter Martens. Emmie is wakker geworden en ze vraagt om jou" zegt de dokter. "Is ze eindelijk wakker? Oh mijn god! Mag Niall ook mee?" vraag ik. "Nee, hij moet hier blijven" zegt de man. "Asjeblieft" zeg ik. "Nee, het spijt me" zegt de dokter. "Maar hij is mijn vriendje en ik kan echt niet goed tegen deze ziekenhuis lucht. Ik wil straks niet naast Emmie komen te liggen" lieg ik. Niall kijkt mij verbaasd aan. "Ja, ik wil haar hier niet komen bezoeken" zegt Niall en knuffelt mij langs achter. "Nou dan is het goed" zegt de dokter. "Dankjewel" zeg ik. "Graag gedaan, de kamer is op afdeling 1D kamernummer 14" zegt de dokter. Ik moet stiekem lachen. "Bedankt dokter, kom schat we gaan" zegt Niall. We lopen naar afdeling 1D. "Alles oke, schat?" vraag ik lachend. "Jij begon met liegen, he" zegt Niall. "Anders mocht je niet mee en dan kwam die gekke vrouw misschien wel terug" zeg ik. "Ja waarschijnlijk, misschien bracht ze dan wel olifanten mee" zegt Niall. "Misschien wel" zeg ik. "Jij bent echt genant, weet je" zegt Niall. "Hoezo?" "Jij begon te lachen toen die man de afdeling zei. Ik schaamde me dood" zegt Niall. "Het is toch ook grappig, Niall. Ik kon mijn lach gewoon niet inhouden" zeg ik. "Het zal wel, daar is het" zegt Niall en wijst naar een deur. "Hier gaan we dan" zeg ik serieus en open de deur. Mijn ogen worden groot.

Vote?

Comment?