I Really Don't Care

15

Eindelijk aangekomen op school zien we de zaal van de kennismaking al helemaal volzitten.
"Dit wordt zo genant." zeg ik. "Ja, de eerste schooldag en we zijn al te laat." zegt Luke. "Doe eens rustig! We gaan gewoon naar binnen, bieden onze excuses aan omdat we te laat zijn en lopen naar de rest toe." "Oke," zeggen Luke en ik.
Zayn opent de deur. "Zo laatkomers! En wie zijn jullie?" zegt een man met een grijze snor.
"Zayn Malik" Zayn steekt zijn hand uit naar de directeur. Dat lijkt me maar riskant om te doen. De directeur schud Zayn's hand. Is handschudden met leraren hier normaal? Op mijn oude school was je onbeleefd als je dat zou doen. Ik loop achter Zayn aan en steek mijn hand ook maar uit naar de man. "Hallo, ik ben Demi Dallas" zeg ik zo lief mogelijk. "Goeiedag" zegt de man en hij schud mijn hand ook.
"Ik ben Luke Hemmings" zegt Luke en de man en Luke schudden ook handen. "Laatkomers, ga maar zitten." zegt de man en iedereen lacht. Awkward. We lopen naar de rest en ik ga zitten naast Louise en Michael.

"Gaat alles wel goed? vraagt Louise. "Ja hoor prima" "Juffrouw Dallas! Eerst kom je te laat en nu ga je nog eens gezellige een babbeltje doen. Als je nog 1 iets zegt moet je vanaf de eerste echte schooldag meteen een week nablijven!" zegt de directeur. Ik kijk hem verbaasd aan en besluit mijn mond te houden. Het is niet eens een echte schooldag.

Waarom heb ik deze school ook al waar uitgekozen? Oh ja, het klonk perfect. Het is gelegen in Londen, het is een muziekschool en er is een internaat aan verbonden. De uren gaan snel voorbij en voor ik het weet is het 15 uur en mogen we naar huis.
Binnen 5 dagen begint de echte school, met huiswerk. Dat wordt leuk, niet dus. En over 4 dagen komt het nieuwe meisje. Ik ben blij dat ze bijna komt. Ik vraag me af of ze leuk is. Of dat ze zo'n bitch is als Amanda. Ugh! Asjeblieft geen 2de Amanda!

Harry komt naast me lopen "Gaat het allemaal wel goed met Zayn?" vraagt hij "Uh...ja hoor"
Er passeert een blond meisje die heel mager is. Ik krijg het warm bij de herinnering.
"Demi? Alles goed?" vraagt Harry bezorgd. "Natuurlijk" zeg ik.
"Ben je zeker? Je ziet een beetje bleek. Je kan me vertrouwen" "Uhm... alles is oke, Harry! Maak je maar geen zorgen." "Demi, serieus, wat is er? Je doet echt raar."
"Harry! Niks! Ik ben oke" Laat het!" "Demi, asjeblieft. Je kan me echt vertrouwen." "Liever niet, Harry. Het gaat goed met mij dus ga er verder niet over door" "Maar-" Harry kan zijn zin, gelukkig, niet afmaken want daar is Didi. Saved by Didi!

"Hey, komen jullie? We gaan wat drinken in starbucks met zijn allen." zegt Didi. "Ja tuurlijk" zeg ik. Harry kijkt me bezorgd aan. Ik negeer hem en loop achter Didi aan.

Vote?

Comment?