Küçük yaşta annesini kaybeden Masal, şımarık ve sevgiden yoksun olarak büyür. Gösteriş ve ışıltıdan ibaret olan hayatı toz pembe iken, bir gecede tüm ışıltılar söner, ruhunu saran renkler siyaha döner. Sıradan bir mahallede kendini bulduğunda yaşant...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍂
KEYİFLİ OKUMALAR...
O karanlık günün üzerinden sadece bir hafta geçti. Erdemin bana ihanetinin üzerinde sadece yedi gün... Onun için bu kelimeyi kullanmam ne kadar doğruydu bilmiyorum ama yaptığının başka bir tanımı yoktu. Beni bırakıp gitmişti. Çocukluğumda ki ben olsaydı buna asla inanmazdı. Benim için inanması güç, belki haksızlık yapıyordum, o an öyle olması gerekiyordu belki de... Zihnimde defalarca onu aklayacak nedenler aradım ve o nedenler olması için dua ettim yoksa, ben bunu kaldıramazdım. Babamdan sonra Erdem de beni bırakmış olamazdı. Yapmamalıydı.
Aramadım, çünkü artık kendisini de sesini de duymak istemiyordum, en azından sindirene kadar. O gün eve döndüğümüzde üstümden atamadığım yorgunluğu ve üzüntüyü uyuyarak geçirmek istedim, tabi pek uyduğum söylenemezdi. Rüyalarımda kumarhaneyi ve nezaretteki halim bir kabus gibi dönüp duruyordu. Erdem ise içimde dayanılmaz bir ağırlık olarak kalmıştı, bir türlü unutamıyordum. Onur ara ara benimle konuşmaya çalışsa da kısa cevaplarla geçiştirerek yalnız kalmak istediğimi dile getirip başımdan savıyordum. Ama pes etmeyip her defasında Yasemini gönderiyordu sanki onunla konuşacakmışım gibi. İtiraf etmeliyim ki arada işe yaradı bazen haddinden fazla konuşuyordu onu dinlerken aklımdakilerde uçup gidiyordu. Şuan ise beni zorla getirdiği aslında zorla dememek gerekiyordu kafam dolu olduğu için farkında olmadan teklifini kabul edip söylediğine göre onun sık geldiği kuaföre getirmişti. Geldiğimizden bu yana, "Bu ruh halinden kurtulmanın tek yolu, kendinde değişiklik yapmak." deyip durdu. Ben emin değildim. Geldiğimiz kuaför daha önce gittiğim yerlere benzemiyordu. Küçük bir alanda tek duvara konumlandırılan iki ayna ve koltuklar, köşeye konumlandırılan saç yıkama koltuğu, bitişiğindeki rafa dizilen saç boyaları ve markasız saç bakım ürünleri ve cilt bakımının yaptırılacağı hiçbir şeyin olmadığı bir odadaydık resmen. Kapı tarafına konumlandırılan ikili koltukta Yaseminle sıra bekliyorduk.
"Hiç iyi bir fikir olduğunu sanmıyorum." dedim Yasemine doğru ama bakışlarım yüzüne iple bir şeyler yapılan kadındaydı. "Ayrıca bu yapılan işlem de ne?"
"İple kaş alma diyoruz biz buna." dedi manidar bir tonda. Daha önce görmemiştim.
Yüzümü istemeden de buruşturdum. "Değişikmiş, sende mi yaptıracaksın bundan?"
Güldü. "Hayır, ben kollarıma ve bacaklarıma ağda yaptıracağım sende ne istersen onu yaptır." deyince başımı iki yana salladım, "İstemiyorum, Yasemin."
Gözlerini devirip, "Kusura bakma, yaptıracağız." deyip aklına bir şey gelmiş gibi duraksadıktan sonra devam etti. "Bence saçını kızıla boyatalım, çok yakışır sana." kendi kedine bu fikre sevinirken ben aynı durumda değildim.
Kaşlarım anında çatılırken Yasemine "Asla." diye çıkıştım. Saçlarım doğal açık kumraldı ve onları hiçbir zaman boyatmayı düşünmüyordum. Ki onlar annemden aldığım tek özelliğimdi.
