Küçük yaşta annesini kaybeden Masal, şımarık ve sevgiden yoksun olarak büyür. Gösteriş ve ışıltıdan ibaret olan hayatı toz pembe iken, bir gecede tüm ışıltılar söner, ruhunu saran renkler siyaha döner. Sıradan bir mahallede kendini bulduğunda yaşant...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Parmak boğumlarım tahta kapıda izini bırakırken, çıkan tok sesin ardından elimi düşürdüm. Yanlış yapıyorsun diye bir ses zihnimi sardı. Yanlış yapıyorum. Bu defa dudaklarımdan döküldü kelimeler. Nefesim kulaklarımı tırmaladığında acı gerçekler birbir kalbime battı. Yalnızım, öyle de kalacağım.
Başımı önüme düşürüp içimdeki sıkıntıyı geçirmesini umut ettiğim derin bir iç çektim.
Bir kaç adım geriye giderken bakışlarım kapıda oyalandı. Gözlerimin önü buğulanırken dolan yaşları akıtmamak için çabaladım. Kafamı iki yana salladım. Aptalca şeyleri yapmaktan vazgeç Masal! Dişlerimi bir birine geçirirken kendime öfkelendim. Tanımadığım biri mi beni dinleyecek! Bu ben değilim!
Arkamı dönüp ışığı yanan odaya ilerledim. Bana ait olmayan bir evde odam dediğim yere... Ne acı, bir şeyleri sahipleniyorum ama onların benim değil. Sol yanağımda canımı yakan sıcaklığın akmasını durduramadım.
"Masal?"
Titrek bir nefes verirken kapının önünde durdum. Kendime bir kaç saniye tanıyıp geriye bakamadım. Çok güzel... Ne diyeceğim ben şimdi? İstediğin oldu Masal dedi ruhumu sarsan iç sesim.
Burnumu çekip elimin tersiyle yanağımı sildim. Yüzüme yerleştirdiğim yarım gülüşle arkamı döndüm. Odanın ışığı gözlerini kısmasına neden olurken, uykudan uyandığını belli eden dağınık saçları gelişi güzel alnına dökülmüş, yanağında varlığını koruyan yastık izi ile bir kez daha hata yaptığımı anladım.
"Bir şey mi oldu?" diye mırıldandı.
"Şey-" deyip sustum. Dudaklarım bir birinin üstünü örterken hiç açılmayacak gibi mühürlendi. Uygun cümleleri aradım ama yoktu, kelimelerim tükenmiş aklım düşüncelerden ibaretti. Işığa alışan gözleri yüzüme odaklandığında, "Sen iyi misin?" deyip sorgularcasına bakışlarını gözlerime dikti.
"Susmadı." dedim aniden. "Gözlerim açık olasa da susturamıyorum." Görüş alanım tekrar bulanıklaşırken gözlerimi kırpıştırıp kendimi tuttum. Benim için ağır olan kelimeler dilimde acı tat bırakırken, onun için anlamsız geldiğini belli eden kaşları içe doğru çöktü. Derin bir nefes hapsederken, hatamı düzeltmek için bocaladım. "Yani... Uyuyamadım. Belki sende uyumamışsındır diye düşündüm. Özür dilerim hata yaptım." dedim dudaklarımı yukarı kıvırmaya çalışsam da komutuma uymayıp düz çizgi halinde kaldı. Bakışlarını bir saniye bile üzerimden çekmezken, "İyi geceler." diye fısıldayıp başımı yere düşürdüm. Yan dönüp odaya ilk adımı atmamla koridorda duvarlara çarpan sesi kulaklarıma doldu.
