Küçük yaşta annesini kaybeden Masal, şımarık ve sevgiden yoksun olarak büyür. Gösteriş ve ışıltıdan ibaret olan hayatı toz pembe iken, bir gecede tüm ışıltılar söner, ruhunu saran renkler siyaha döner. Sıradan bir mahallede kendini bulduğunda yaşant...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mesafe ne kadar olursa olsun, yanında kim olursa olsun, gözün bir kere karardı mı kimseyi görmez, duymaz, bakamazsın hatta. Onur için geçerli olan tam olarak buydu.
'Benim açığım olma.' demişti. Bu bir uyarı mıydı yoksa başka anlamla mı yüklüyüdü anlayamamıştım. Sinirliydi, hemde çok. Neden peki?
Eve dönene kadar bedenlerimizin arasındaki en ufak delikten bile geçen rüzgar varken, tek kelime sığamadı o araya. Kasırga gibi önümde yürüdü bende onu takip ettim. Her saniye içimi yiyen kaçma dürtüsünü nedense gerçekleştiremiyordum. Bir şeyler engeldi. Kaçsam nereye gidebilirim ki? Odama çıkıp, yatağıma girene kadar söylediklerinin, davranışlarının ağırlığı altında kendimi sıyırmaya çalışsam da üzerine kaybettiklerim eklendiğinde yıkıntıdan farksızdım.
Günler sonra karanlığa gözlerimi teslim ettiğimde bile zihnim uyumamam için kurguladığı sahneler ara ara kabus görüp yataktan sıçrayarak uyanmama neden oluyordu. Zaten bir kabusun içindeydim şuan, gördüğüm rüyalarla ruhum işgal altında savunmasızdı. 'bitecek.' diyen kalbime aklım 'kendini kandırma' diye karşılık verdi. Kendini kandırma Masal. Kandırıldığım kadar kandım zaten bu zamana kadar.
Kapının tıklatılma sesi ile pencereden gökyüzünü izlediğim bakışlarımı aldım. Hava çok güzeldi ama ben yine iyi hissetmiyordum.
"Gelebilir miyim?" diyen Yasemin, aralık bıraktığı kapıdan başını uzatmıştı. Ona karşılık şaşkınlığımı belli etmek için, "Yasemin?" dedim tüm vücudumu ona çevirdim.
Gülümseyerek kapıyı tamamiyle açıp içeri girdi. "Bunu evet olarak kabul ediyorum." deyip karşıma geldi.
Açıkçası onu burada beklemiyordum. Gelme sebebini merak ettim. "Bir şey mi oldu?" deyip sol kaşımıda beraberinde kaldırdım.
"Hayır." dedi gülerek, devamını ekledi. "Seni almaya geldim."
"Beni mi? Neden?"
Alt dudağını dişlerinin arasına alıp gözlerini kısa bir anlığına etrafta dolaştırdı. "Şey... Beraber kahvaltı yaparız diye." Beyaz teninin altında belli eden koyu gözleri beni buldu. "Evde kimse yok. Abim sabah erkenden çıktı, annemler de bir kaç haftadır yok, tek başıma kahvaltı yapmayı sevmiyorum. Sen bana eşlik edebilirsin diye düşündüm. Hem bu sayede birbirimizi tanırız." dedi beklentiyle gözlerimin içine baktı.
