Küçük yaşta annesini kaybeden Masal, şımarık ve sevgiden yoksun olarak büyür. Gösteriş ve ışıltıdan ibaret olan hayatı toz pembe iken, bir gecede tüm ışıltılar söner, ruhunu saran renkler siyaha döner. Sıradan bir mahallede kendini bulduğunda yaşant...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karanlığın içinden sesler duyuyorum. Biri beni çağırıyor. Adım tekrarlandıkça bilincimde bulanıklıklar sis bulutu gibi uçuşurken içimde beliren gözlerimi açma isteği kendini belli etti. Ciğerlerimi yakan ilaç kokusunu bastırmaya çalışıp göz kapaklarımı aralandı. İlk başta gördüğüm gözlerimi yakan büyük bir ışık oldu. Bir kaç kez gözlerimi kırpıştırıp, geçmesini denedim.
Nihayetinde etrafımı seçebildiğimde orta yaşlı beyaz önlüklü biriyle göz göze geldim. "Masal Hanım?"
Boğazımda acı bir tat varken su istemek yerine "Neredeyim ben?" dedim güçlükle. Daha fazla ayrıntı görmek için başımı çevirdiğimde sol kulağımın üzerine keskin bir ağrı girdi. Elim otomatik olarak onun üzerine giderken ağrıdan dolayı yüzümü buruşturdum.
Parmaklarım altında olması gereken saçken pürüzlü bir şeye temas etmesi üzerine tekrardan o adama baktım. "Ne oldu bana?" dedim, ayrıca onun ne olduğunuda düşündüm.
En son... En son Özge ile kafede oturuyorduk. Ondan sonra... Ne oldu? Hah lavaboya gittim ve sonrası karanlık. Hafızama parça parça yüklenen görüntüler burayla olan bağlantım büyük bir kafa karışıklığı bırakmıştı bana.
"Hastanedesiniz. Merak etmeyin sadece küçük bir baş çarpması geçirdiniz. Arkadaşınız sizi baygın bulmuş." Ağır hareketlerle bakışlarımı adama çevirdim. Şimdi hatırladım, kendimi kötü hissettiğim için tuvalete gitmiştim, sonra başım döndü ve düşerken de kafamı yere çarpmış olmalıyım. "Kendisi dışarıda çağırmamı ister misiniz?" dediğinde usulca onayladım onu.
Çıktıktan bir dakika sonra Özge içeri girip hemen yanıma geldi. "Ahh Masal, beni çok korkuttun." dedi endişeli sesini kontrol edemeden. "Nasıl hissediyorsun kendini?"
Bomboş dedi kendi benliğim.
Başımdaki ağrıya rağmen doğrulmaya çalıştım. "İyiyim." derken bile sesimden acı çektiğim bariz belliydi. Bu atağıma Özge engel olmak isterken, "Ne yapıyorsun, dinlenmen gerek." dese de dinlemeyip doğrulup yataktan bacaklarımı sarkıttım.
