Küçük yaşta annesini kaybeden Masal, şımarık ve sevgiden yoksun olarak büyür. Gösteriş ve ışıltıdan ibaret olan hayatı toz pembe iken, bir gecede tüm ışıltılar söner, ruhunu saran renkler siyaha döner. Sıradan bir mahallede kendini bulduğunda yaşant...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌪️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazarın anlatımı...
🌙
"Hayır teyze, daha bulmadım." dedi Onur gergin sesiyle. Zümrüt hanımın endişeli sızlanmalarına karşılık Onur, elini ensesine götürüp gergince sıkarken girdiği sokağı baştan aşağı taradı. Nereye gider bu kız! Hala o şımarık dediği kızı aradığına inanmakta güçlük çekiyordu. Teyzem arada olmasa salonda ayaklarımı uzatmıştım da neyse diye düşündü içinden.
"Ya başına bir şey geldiyse? Ben Kemal'e ne derim..." Teyzesinin her an ağlayacak gibi çıkan sesini teskinlemeye çalıştı. "Kocaman kız, çocuk değil ya. Sakin ol, bulurum ben onu birazdan."
Seri adımlarla diğer sokağa doğru ilerledi. Hala telefonun ucunda bir şeyler söyleyen teyzesine 'Bırakalım ne hali varsa görsün' demeyi çok istedi ama bu onu kızdırmak ve endişelendirmekten başka işe yaramayacağını biliyordu. Ne vardı bu saatte dışarı çıkacak. Hava alacakmış... Neyine yarayacaksa o şımarığın.
"Bul onu Onur." diye böldü düşüncelerini teyzesinin içli sesi.
"Arıyorum. Şimdi kapatmam lazım, sonra seni ararım." Telefonu kapattı. Zira aramaya çıktığı dakikadan beri telefondan konuşuyordu.
Bir an için mahallede ki arkadaşlarından yardım istemeyi düşünse de bunu son çare olarak kenara alıp, girdiği her sokaktan boş çıkıyordu. Çevredeki her sokağa bakmıştı, oradan uzaklaşıp, karanlık ve tekin olmayan bir sokağa girdi. Yanıp sönen sokak lambasının gösterdiği kadarıyla ilerlerlerken telefonunun sesiyle olduğu yerde durdu.
Cebinden telefonu çıkardığında gördüğü isim onu şaşırtmamıştı.
Zümrüt Sultan Arıyor...
"Ah be teyze senin onu düşündüğün kadar oda seni düşünse keşke," diye mırıldandı.
Açıp açmamak ikilemine düşerken ileride gözüne takılan karartıyla aramayı reddedip o yöne hızla ilerledi. Daha net görmek için gözlerini kıstığında bir değil bir kaç karartı ve hareketlilik belirdi. Bir anda nefes alışları hızlandı, o anda zihnine günler öncesi geldi, daha il dakikada tanımıştı onu. O barda tekinsiz bir tarafından kıstırıldığı belki de gelmeseydi başına neler gelecekti, şimdi aynı durumda olabilirdi. Koşar adımlarla oraya yaklaştığında iki serserinin birini çekiştirdiği netleşti. Ve o kişi Masal'dı. Tamda Onurun tahmin ettiği gibiydi. Aptal kız gece vakti bu sokakta ne işin var!
