İntikam arzusuyla yanıp tutuştuğum için pişman değildim.Yine olsa yine yapardım ama sevdiğim adama değil.Yapılan hataların vardır bedeli,benim bedelim ne olacak vicdan azabımı?
''Onu çok rahatsız etmeyin''diye 2.kez uyarısını yaptı ve gitti doktor.Herkes Akın'ın kapısının önünde bekliyordu.Berk kapıyı tamamen açtı vr gözlerim Akın ile buluştu.üzgünüm sevgilim.
Buna hazır değildim bununla yüzleşmezdim.Aşkımız bukadar çabuk son bulamazdı.Akın tepkisizdi ama dudağının kenarı kıvrıldı.Sanki birşey olmamış gibi aşkla bakıyordu bana.Ben ise gözlerimi kaçırdım.
Herkes yavaş yavaş içeri girdiğinde ben kapıda kaldım,bir adım atıp içeri giremedim.Herkes Akın'a sarılırken ben öylece duramazdım.Buna hazır değildim.
Herkes odadaydı,ben ise kapının eşiğinde.Herkes Akın'a bakıyordu Akın bana.Gözlerim doldu,ama ağlamadım.Zaten kapı sertçe suratıma kapanmıştı.Beria kapıyı suratıma kapatmıştı.
Yanlış kişinin hayallerini elinden aldım ve ömrüm boyunca bunun vicdan azabını çekecektim.Dolan gözlerim denizdi,ve o deniz depremle sarsıldı ve deniz taştı...
Gözyaşlarım bunu anımsattı.Durduramadım gözyaşlarımı.Kapıda hıçkıra hıçkıra ağladım.Kimse yoktu yanımda,ağladığımda başımı omzuna yaslayacağım kimse yoktu.Benim yanımda ben vardım.Kendi kendime yettim,kendi kendime sarıldım.
Boynumu omzuma yatırdım,tıpkı biri bana destek oluyor gibi.Ama o kişi bendim.Kendi kendime ettim o gün birkez daha.
Ayağa kalkıp hastanenin bahçesine çıktım.Bir banka oturdum ve tek başıma gökyüzünü izledim.Gözyaşlarımda boğuldum adeta.Akın ile nasıl yüzleşecektim?
Bahceden kimse yoktu.Bjrtek ben vardım.
Anneme sormuştum birkeresinde.Sen ölürsen seni nasıl göreceğim diye,küçücüktüm.Bana,aynaya bak beni göreceksin,sen benim yansımam olacaksın kızım demişti.O günden beri yanımda hep cep aynası taşırdım.
Cebimden çıkardım cep aynasını.Kendimi gördüm,annemi gördüm. ''Anne''diye fısıldadım.Sonra yere dizlerimin üzerine çöktüm,ağladım.Hıçkıra hıçkıra ağladım.Aynaya baktım.Sanki annem karşımdaymış gibi konuşmaya başladım hıçkırıklarım arasından.
''Anne''dedim.''neredesin anne?Ben yapamıyorum artık,dayanamıyorum.Yaşadıklarım ağır geliyor anne.Bir mezarının olmaması zoruma gidiyor.Anne,neden bıraktın beni?Tek dayanağım sendin!Ben hep acımı çekeceğim anne?''dedim ve devam ettim.Konuştukça hıçkırıklarım artıyordu.
''Acı çekiyorum anne,canım çok yanıyor.Neden kimsesizim anne?''diye sorsuğumda ''kimsesiz değilsin''diye bir ses geldi.Bu sesi tanıyorum,Akın!
Arkamı döndüğümde onu gördüm.Sarılmak için ayağa kalktığımda içimdeki o pişmanlık durdurdu beni.''Akın!''diyebildim sadece.Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim ve titreyen bedenimi sakinleştirmeye çalıştım.
Akın yanıma geldi yavaşça.Akın gözlerini gözlerime dikti.Bir süre beni izledi ben ise gözlerimi kaçırdım.Bir süre daha izledi beni.Bana hayal kırıklığıyla,nefretle bakmıyordu.Bakışlarında şevkat vardı.
''Bakma bana öyle''dedim.''nefretle bakmalısın''dediğimde gözyaşlarımın yanaklarıma süldüzdüğünü fark ettim.''neden?''diye sordu.''çünkü benim yüzümden çocuğun olamayacak''dedim,güldü.
Eliyle yanağımı okşadı.''Asel,sen kendi hayallerini vurdun''dedi.''baba olmak hiçbir zaman hayalim olmadı,ama sen 2 çocuklu bir anne olma hayali kurdun''dedi devam etti.
''Beni sevmeye devam edersen hayalini gerçekleştiremeyeceksin''dedi.''hayalim umrumda değil,sen iyi ol yeter.Sana birşey olsa ne yapardım?''diye sordum ve dayanamayarak sıkıca sarıldım.O da bana sıkıca sarıldı.
Boynumu koklarken ona dahada sıkı sarıldım.''seni çok seviyorum Akın.benim aptalca hatam yüzümden bu durumdasın,hayalin olmasa bile.Sen yeterki iste ben kendimide vururum''dedim.''sakın''dedi ''sakın Asel''dedi.
Bir şimşek çaktı,yağmur heryeri ıslatırken bizim birbirimize olan aşkımız bizi koruyan tek şeydi.
2 hafta sonra
''Seyit'i kurtarmak için yaptığımız planı anladınız değilmi?''diye sordu Akın.
''Birdaha anlat Akın,tam analamdım''dedi Alp ona göz devirdim.''Asel'in anlattığı adrese gizlice gideceğiz''dedi ve devam etti Akın.
''Beria,sen kaybolmuş gibi içeri girip yardım isteyeceksin,kapıdaki korumalar seninle ilgilenirken Berk ikisinin işini bitirecek.Sonra Berk ve Beria içeri girecek,Berk bir tane adamı öldürüp üzerindekileri giyecek ve bize yardım edecek.Aleda,sen Berk'in yardımıyla içeri girip sistem odasını bulacak.Ve elektrikleri kesecek.Organların alındığı salonda da çatışacağız.Asel ve Alp Seyit'i alacak.Oradan arabayla hızla uzaklaşacağız analamayan?''dedi Akın.
Yazarın anlatımıyla
Arabayla gittiler,Beria kaybolmuş gibi kapıyı çaldı.İki tane iyi koruma karşıladı onu.''yardım edermisiniz,kayboldum?''dedi Beria.Korumalar dışarı cıkıp Beria'ya soru soracakken Berk susturucuyla ikisini de ensesinden vurdu.Berk,bi tane adamı biraz geriye çekip üzerindekilerı çıkartıp giydi,artık korumaydı.
Berk ve Beria iceri girdi.Kapı direk ana salona çıkıyordu.İçeri girdiler.Akın,Asel ve Alp'in içeri girmesi için Berk yardım etti.Herkes farklı yerlere dağıldı.Akın susturucuyla bir korumayı öldürüp üzerindekimeri giydi.Akın Asel'in kolundan sertçe tuttu ve ana salona götürdü.
Bir koruma bunu gördü.''Bu kız kaçmıştı''dedi Akın'a.''Evet bulduk,şimdi organlarını alacağız''diye cevap verdi Akın.Akın Asel ile yürümeye devam etti.
Berk Aleda'yı içeri aldı.Aleda korumalardan saklana saklana 2.kattaki sistem odasını buldu.Sistem odasına girip oradaki görevliyi susturucuyla vurdu.Ve elektrikleri kesti.
''Kesin benim bulunduğum odada''dedi Asel ve odayı gösterdi.Alp ile birlikte odaya gittiler.İki koruma vardı kapıda.İkiside gizlendi,Asel iri olan korumayı kalbinden vurdu,Alp ise diğer korumayı alnından vurdu.Ortalarda kimse yoktu ve saklandıkları yerden çıktılar.
Korumanın cebindeki anahtarı aldılar ve kapıyı actılar.Seyit sandalyede bağlıydı.Önce onu cözdüler.Sonra Seyit Asel'e sarıldı.''beni bırakmayacağını biliyordum havuç kafa''dedi.
Berk,Seyit'i kocaman siyah bir poşete koydu ve onu kimse görmeden arabaya götürürken bir silah sesi duyuldu.Berk siyah posete baktığında,poşette kocaman bir delik vardı.
***Yeni bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?
Sizce Seyit'e ne olacak,
Seyit'in kurtarıldığı bölümü çok çabuk geçtim arkadaşlar,ileride düzenlenecek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fısılda Zamana (Tamamlandı)
Teen FictionFısıldadığım zaman içimde fırtınalar koparıyor.Temeli atılmamış bina gibi tıpkı.Her ne kadar güçlü görünsede o bina birgün yıkılacak çünkü eksik.O bina hergün daha da hasar alıyor,her ne kadar alışsada bir o kadar zarar görüyor.Bina eksik diye suçla...