LSS Anthology

Fly Me To The Moon (R-18)

"Kailan ang lipad mo?" tanong ko kay Addy habang kumakain kami ng hapunan. Abala siya sa paghahain at pag-aasikaso sa akin. Hindi ko maiwasang matakot ngayong paglipad na lang ang kailangan ni Addy para maging ganap na piloto. Nagulat na lang ako na kumpleto na siya at tapos na sa mga kailangan niya maliban sa paglipad. Kung hindi ko pa narinig na pinag-uusapan nila iyon ng mga kaibigan niya ay hindi ko malalaman na iyon na lang ang kulang niya.

"Hindi na, okay na ko." nakangiti niyang sagot sa akin. Nagsalubong ang kilay ko. Sayang naman ang pag-aaral niya kung hindi niya iyon tatapusin.

"Requirements 'yon, ah? Kailangan mong magpalipad para matapos mo 'yong course mo."

"Axe, saan tayo kukuha ng pera? Isang milyon, 'yon." pabiro niyang sabi pero alam ko na seryoso siya sa pagtanggi.

"No problem, I already saved it." ngayon ay siya naman ang salubong ang kilay, "Addy, okay lang. Pera lang 'yon."

"Axe, sayang 'yong pera. May mga gastusin tayo dito sa bahay. Itabi mo na lang 'yon. Panggastos na lang natin dito. Mas marami tayong kailangan gastusan. Mas importante pa kaya maging praktikal tayo."

"Addy, gusto kong makatapos ka."

"Axe, you've done enough. More than enough, actually. You feed me, you provide for me. Food, shelter, education... lahat na ibinigay mo sa akin, Axe."

"I want to, Addy. I want to do all these things for you. I want to do everything for you. I... I want to make you happy."

"You are making me happy," lumuhod siya sa harap ko, ikinulong ang mukha ko sa dalawang kamay niya at tumingin ng deretso sa mga mata ko, "I am happy, Axe. I've never been happy before you."

"I just want to make your stay worthwhile, babie." hindi ko mapigilang maging emosyonal ng sabihin ko ang mga katagang iyon. I know she's young. She's beautiful, caring... she's perfect. Addy is perfect. At darating ang araw na makakakita siya ng lalaking magmamahal sa kanya. Magmamahal na katulad ng pagmamahal ko para sa kanya o higit pa.

Yes, mahal ko si Addy. I loved her with all of my being. At kahit na ginawa ko ang lahat para sa kanya, I know at the end of the day, she will have the final say. May karapatan siyang magdesisyon para sa sarili niya. The freedom to choose where to stay and who to love. At hindi ko aalisin sa kanya ang bagay na iyon.

"Pinapalayas mo na ba ko, Axe?"

"Babie, let's be real. You can't stay with me. I'm too old for you. This is wrong."

"Then, why does this feels right?"

"Babie," pigil ko sa kung anumang sasabihin niya, "alam mo ba kung anong tawag nila dito? Grooming. I can serve a sentence for this act. I manipulate you. This is abuse, Babie."

"Axe," nanikip ang dibdib ko ng makita ang pagpatak ng luha mula sa mga mata ni Addy. I don't deserve her. She deserves so much. I can only wish the best for her. At ang huling kaya kong ibigay sa kanya ay ang pambayad niya sa pagpapalipad niya. I earned it. I worked hard for it. More workload, more side jobs and part time. Noong nalaman kong gusto niyang maging piloto ay pinaghandaan ko na iyon. May pera naman ako. Mayaman naman ang pamilya ko. Ayaw ko lang gamitin ang pera ng pamilya ko sa mga ibinibigay ko kay Addy. I want to give her all of me. Kahit na hindi ako sigurado kung kami talaga ang para sa isa't-isa. "saan ako pupunta?"

"You can live here, babie. Nag-open ako ng bank account for your first fly. It was in the side drawer, sa tabi ng kama natin. I've been saving up for that mula noong sinabi mo na gusto mong maging piloto."

"Hindi na lang ako magpipiloto kung mawawala ka sa akin, Axe. Please, don't do this to me."

"Babie, nandito lang ako. Okay? I'll still be your o-one call away. If you need daddy long legs, you know where to find him. You—"