අප්පච්චීගෙ ලොකුම වස්තුව ස්ටාර්ට් නොවුන පාර පයින් යන දුරට තිබ්බ පන්සලට බෝධි පූජාවට පරක්කු වෙන නිසා අපි ත්‍රී වීල් එකක ආවෙ එතනට යද්දිත් බෝධි පූරාව පටන් ගන්න ඝන්ඨාරෙ ගහන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි....
" චූටි පුතා.... ඉක්මනට මේ ගිලන්පස ටික දාලා බෙහෙත් බඩු ටික ට්‍රේ එකකින් තියල ලෑස්ති කරන්න ....."
" හ්න්...."
අම්මා කියද්දි ගෙනාපු මල් එක්ක අනික් දේවලුත් මන් පිළිවලට හැදුවෙ අම්මා හරි ඉක්මනින් සුදු සාරි පොට ඉනේ ගහගෙන එහාට මෙහාට දුවමින් පූජාව හදද්දි....
" නෝනෙ...මන් ලොකු හාම්දුරුවොන්ව මුණ ගැහිලා එන්නම්....."
එහෙම කියමින් අප්පච්චී යද්දි අම්මට ගෙනාපු දේවල් පූජ කරන්න මන් උදව් කලේ හිතට මාරම සතුටක් වගේම සැනසීමක් දැනෙද්දි.... සෙරෙප්පු නැති කකුල් වලට සිනිදු වැල්ල පෑගෙද්දි සීයක් ඉදියත් නිශ්ශබ්ද භූමියේ හුළගට බෝ කොළ හෙලවෙන සද්දෙ ඇහෙද්දි සුවද කූරු වල මල් වල සුවද නහය පුරා ගලාගෙන යද්දි හදවතට දැනෙන්නෙ මාරම සැනසීමක්....
" චූටි පුතා.....එන්න මෙතනට...."
මල් පූජා කරල ඝන්ටාර ගහලා ඉවර වෙලා පූජාව කරන පොඩි හාම්දුරුවො වැඩියැයින් පස්සෙ අම්මා එයා වාඩිගෙන ඉදිය ළිද ළග සංගමේ පැදුරෙ බොහෝම චූටි කොනට මට අඩගැහුවෙ එතන මට කකුළ තියන්න වත් ඉඩ නැති වෙද්දි...
" කමක් නැ අම්මා....මන් එළියෙන් ඉන්නම්...."
" චූටි පුතා...මෙහාට එන්න ළමයො...."
අයියො අපෙ අම්මත් ඉතිං ......
" ඔතන ඉඩ නෑනෙ අම්මා....එළියෙන් ඉන්නම්....."
එතන ගිහින් මට වාඩිගන්න වෙන්නෙ බිම තමයි .....
එහෙම කියමින් මන් එලියට ආවෙ පොඩි හාම්දුරුවො බෝධි පූජාව පටන් ගනිද්දි....
අප්පච්චීත් නැති නිසා මන් එළියෙ තව කිහිපදෙනෙක් හිටිය තැනට වෙලා වැදගෙන ඉදියෙ සම්පූර්ණ හද පායපු අහස දිහා බලාගෙන....
ගාථා ටික ඉවර වෙන්න ළං වෙද්දි මන් ආසාවෙන් ඉදියෙ පොඩි හාම්දුරුවොන්ගෙ බුදු ගුණ ගාථා අහන්න.... අපෙ පන්සලෙ පොඩි හාම්දුරුවො තරම් ලස්සනට කවි බණ කියන්න වෙන කිසි කෙනෙක්ට පුලුවන් කමක් තිබ්බෙ නැ..... ඒ තරමට ඒ කටහඩ මිහිරී වගේම අහන් ඉන්න ආසයි....
