Verlangen op drift #1

6. Rinke

Ik slaak een zucht van verlichting als ik de autodeuren dicht hoor slaan en de auto vervolgens wegrijdt. Eindelijk ben ik even alleen! Het was zenuwslopend om hier vandaag heen te komen en Wout te zeggen dat ik toch had besloten met hem mee te gaan varen op de Pontus. Allemachtig, wat maakt die man een nerveus wrak van mij! Ik begrijp er niks van. Ik moet ervoor zorgen dat ik hem op afstand houd, een zakelijke relatie hebben we, collega's. Ja, dat zijn we, collega's! Als ik dat voor ogen houd, dan moet het goed komen. Het helpt dat ik me nog steeds geïrriteerd voel over onze eerste ontmoeting. 

De pot lak is nagenoeg leeg en als ik de kozijnen van de roef nog wil schilderen, zal ik een nieuwe pot moeten aanbreken. Ik loop naar het rek toe en pak een nieuw blik van de plank. Ik zet de schroevendraaier onder het deksel en wip het omhoog. Na een half uurtje heb ik ook de kozijnen in de lak en kan ik beginnen met de boekingen. Ik trek mijn roze overall, die ik van Almer voor mijn verjaardag heb gekregen, uit en hang hem aan de binnenkant van de deur in het werkhok. Als ik nu eerst eten ga bestellen, dan kan ik dat in elk geval niet vergeten. Het is wat sneu als Wout en Krijn terug komen van surfen en het is er nog niet. Het lijken me grote eters, dus ik kan maar beter een flinke portie bestellen. Ik bestel via Thuisbezorgd zodat het om acht uur hier kan zijn. 

Dan ga ik de mail checken om te kijken wat de boekingen zijn voor de komende weken en of er nieuwe aanvragen zijn binnengekomen. De eerste boeking is een dagtocht. Een groep collega's die aan teambuilding willen doen. Dat is altijd lekker want dan moeten ze helpen met zeilen hijsen en aan de lieren draaien om de zwaarden weer omhoog te krijgen. Dat betekent dat ze moeten samenwerken en dat is goed voor het groepsgevoel. Daarna staat er een weekend tocht naar Terschelling gepland, een familieweekend. Ook daar hebben we doorgaans niet zoveel werk van. Als we ontbijt en lunch aan boord hebben en de koelkast volstoppen met drankjes en een fust bier aansluiten op de tap, dan redden ze zich verder zelf wel. Vrijdagmiddag vertrek en zondag weer terug. Achtereenvolgens staan er boekingen voor een weektocht met een Duitse schoolklas, een weekend waar alleen een groep gasten komt logeren en een aantal dagtochten. Het derde weekend van april staat een kruis in de agenda. 

Dan is er een evenement in Harlingen, de vlootdag is de gezellige en feestelijke opening van het zeilseizoen. De bruine vloot ligt dan te pronken voor alle bezoekers. De boten zijn open om te bezichtigen en op de kade is er van alles te beleven, zoals een gezellige nautische markt, etenskraampjes en muziek. Ik heb zin in die reuring, het is zo gezellig! Op de mail zie ik verschillende aanvragen voorbij komen, ik check of we die kunnen inpassen in de agenda en wat voor aanbod ik kan doen die bij hun wensen passen. Ik zal dit ook met Wout moeten overleggen. 

Ik weet eigenlijk niet eens hoe lang hij verlof heeft om te kunnen varen. Het hangt natuurlijk ook van Almer af, als hij zich weer goed voelt dan wil hij vast zelf weer aan het roer staan. En als hij Lies dan mee neemt, wat wordt mijn plek dan? Ik voel me ineens wat onzeker worden. Daar had ik nog niet eerder bij stilgestaan. Wat nou als ik straks overbodig ben! Lies is een doorgewinterde schipperse die goed weet hoe het er in de charter wereld aan toe gaat. Almer zou gek zijn om zijn geliefde thuis te laten terwijl hij het hele seizoen lang op de wadden dobbert. Toegegeven, de relatie tussen hen is nog maar een paar maanden serieus te noemen, maar het ongeluk heeft die wel geïntensiveerd. Ze is niet voor niets bij hem ingetrokken om voor hem te kunnen zorgen. 

Ik slaak een diepe zucht en wrijf met mijn hand over mijn hoofd waar ik een stevige pijn voel opkomen. Verdorie, ik zal nu toch eens moeten nadenken over mijn toekomst. Ik moet leren op eigen benen te staan, dat doe ik natuurlijk al wel, maar de helft van het jaar breng ik door op de Pontus met Almer. In de winter zorg ik ervoor dat de mensen kunnen overnachten op het schip. Boat & Breakfast verzorgen we dan. Dat alles brengt genoeg geld in het laatje om de huur van mijn kleine appartementje te kunnen betalen. Almer verblijft dan meestal in zijn woning in Enkhuizen. Ik heb nooit begrepen waarom hij de Pontus niet in zijn eigen woonplaats wilde laten afmeren in de wintermaanden.