Verlangen op drift #1

12. Rinke

De slaap wil niet komen. Het beeld van de man die zich aan me vergrijpt, blijft zich aan me opdringen. Ik knijp mijn ogen stijf dicht om het beeld te verbannen maar het gaat niet weg. De rillingen lopen over mijn rug bij de gedachte dat hij zijn mond op mijn lippen duwde en met zijn tong ruw toegang verschafte om de mijne te vinden. Zelfs na verschillende keren tandenpoetsen wil de smerige smaak maar niet uit mijn mond verdwijnen. Wat me nog meer de bibbers geeft is dat het weinig had gescheeld of het was hem echt gelukt om zich aan me te vergrijpen. 

Ik knip het nachtlampje naast mijn bed aan in de hoop dat het de nachtelijke angstaanjagende beelden verjaagt. Beneden is het stil, het voelt vreemd dat Wout op mijn bank ligt te slapen. Ik zal het niet aan hem toegeven, maar ik ben blij dat hij er is. Het geeft me een veilig gevoel. Ik hoef niet bang te zijn zolang hij hier is, denk ik als ik het warme dekbed tot aan mijn neus omhoog trek en mijn ogen weer sluit.

Het lijkt net alsof de slaap nog niet geweest is als ik mijn ogen weer open sla, maar het licht dringt zich naar binnen door de kieren van de gordijnen. De wekker geeft aan dat het al 8:36 is. Verdwaast dringt het tot me door dat ik de hele nacht heb doorgeslapen, zonder ook maar geplaagd te zijn door nachtmerries. Maar ik voel me zo brak als het maar kan, alsof ik een hele nacht doorgehaald heb in de plaatselijke kroeg. Gelukkig ben ik de shock van gister een klein beetje te boven. Het voelt nog steeds vervelend, maar een goede nachtrust heeft me echt geholpen. 

Beneden hoor ik geluiden uit het kleine keukentje komen. Wout, die was ik even vergeten. Snel spring ik uit bed en sprint de trap af. De geur van vers gezette koffie komt me tegemoet. Als ik de deur naar de kamer open doe, zie ik dat Wout de tafel heeft gedekt en met de weinige ontbijtspullen die er zijn, toch iets op tafel heeft weten te toveren. Hier kan ik wel aan wennen, denk ik terwijl ik het elastiekje uit mijn warrige haar trek. Hij staat op blote voeten in de keuken sinaasappels te persen. Zijn jeans hangt laag op zijn heupen en zijn shirt klemt strak om zijn gespierde bovenarmen heen. Als zijn ogen mijn blik vangen, zie ik een lichte blos op zijn wangen en zijn haar staat rommelig overeind op zijn hoofd. Het eerste wat er in me opkomt is dat de man die in mijn keuken staat onwaarschijnlijk sexy is met zijn net-uit-bed look. Het tweede wat ik bedenk is dat ik me niet kan herinneren dat ik ooit sinaasappels in huis heb gehaald. 

'Goedemorgen, je ziet het, ik kan best op tijd opstaan en een goed ontbijt verzorgen' zegt Wout met een grijns. 'Heb je goed geslapen?' vraagt hij dan met een bezorgde stem. 

'Hm-hm, best goed eigenlijk. Het lukte eerst niet zo goed om in slaap te vallen, maar toen ik eenmaal onder zeil was, was ik echt knock-out! Maar eh, hoe kom jij aan sinaasappels, ik kan me niet herinneren dat ik die in de koelkast had liggen.' 

'Och' antwoord hij luchtig 'toen ik gister mijn tas pakte voor ik jou naar huis bracht, heb ik nog snel mijn koelkast leeg gehaald. Vooruitziende blik zeg maar. Ga lekker zitten. Heb je trek?' 

'Niet echt, ik ben niet zo'n eter in de ochtend.' 

Hij zet de verse jus voor me op tafel en gaat zelf ook zitten. 'Het ontbijt is anders een belangrijke start van de dag. Ze zeggen niet voor niets: ontbijt als een koning, lunch als een edelman en dineer als een arme sloeber. Ontbijt geeft je energie voor de hele dag.' 

'Kan wel zijn, maar zonder koffie kom ik niet op gang.' Voor ik mijn stoel naar achteren kan schuiven, springt Wout al op om me een mok koffie te brengen. 

'Daar ben ik het mee eens, hier, drink op, dan kun je daarna gaan eten.' Terwijl hij een hap van zijn boterham neemt, zie ik hem denken. 'Ik ga zometeen naar de Pontus toe. Ik wil vast beginnen met opruimen, we hebben de tijd, maar ik wil het graag aan kant hebben.' Hij neemt een slok van zijn jus en gaat dan verder 'wat ga jij doen Rinke, ik zou het heel goed snappen als je nog even rustig aan doet. Ik red het prima in mijn eentje.'