Ik moet in de hemel zijn beland. Wat is ze prachtig zoals ze daar ligt met die gezwollen lippen van onze kussen. Míjn kussen! Haar ogen zijn wazig van begeerte maar er glanst ook iets van kwetsbaarheid in door. Het doet me pijn om te zien dat het haar zoveel moeite kost om zich te geven. Om los te laten en zich te laten gaan. Nooit geweten dat er een begrenzer zit op mijn overweldigende verlangen, het is verdomde moeilijk om haar belang nu voorop te stellen en de mijne uit te stellen, ik moet echt alle zeilen bijzetten. Ik reik met mijn hand naar haar sleutelbeen en volg de lijn langs het bot, omlaag naar haar prachtige borsten.
'Prachtig' mompel ik hees. Mijn wijsvinger glijd verder omlaag en voor ik het knoopje van haar navel bereik, valt mijn oog op het eerste litteken. Een kleine snee in haar buik. Ik buig voorover en kus het litteken. Ze trilt onder mijn aanraking. Dan vervolg ik mijn weg naar haar navel. Ik draai er een paar rondjes omheen en zak dan verder omlaag. Ze verstrakt zichtbaar maar ik zet door. Met mijn vlakke hand en gespreide vingers bereik ik de plek die ze zo verafschuwd. Die ervoor zorgt dat ze zich voor elke man heeft afgesloten, niet in staat om zich te geven.
De plek waar haar littekens boven haar broekband uitkomen. Littekens van het ongeluk besef ik en gezien de grilligheid van de huid is dit verre van een chirurgische ingreep. Want na mijn speurtocht op Google weet ik dat de transplantatie littekens elders zitten. Ik liefkoos iedere huid ontsiering die ik tegenkom om haar het gevoel te geven dat ik elk aspect van haar accepteer. Ik kijk naar haar, nog steeds heeft ze haar ogen gesloten en haar lippen zijn een strakke lijn.
'Ontspan liefste.' Plagend laat ik twee vingers over haar broekband glijden. Ze kromt haar rug en grijpt de lakens vast. Voor ik verder ga trek ik eerst mijn eigen shirt uit, ik grijp mijn shirt achter op mijn rug vast en trek het in een beweging over mijn hoofd. Dan pers ik mijn naakte bovenlijf tegen haar aan. Een diepe ademhaling ontsnapt en ze laat haar vingers door mijn haar glijden.
'Goed?' vraag ik haar?
'Hmmm.'
'Wil je het hierbij laten?'
Ze schudt vastberaden haar hoofd. Ik laat mijn handen afzakken naar haar slanke taille en omvat het, terwijl ik haar gevoelige plekje in haar nek weer op zoek. Haar zachte lijf trilt als ik het beroer. Mijn handen glijden verder onder haar billen en grijp ze stevig vast. Ik druk haar stevig tegen me aan en het kan haar niet ontgaan dat ik net zo opgewonden ben als zij. Dan haak ik mijn duimen achter haar broek, ze tilt haar billen op en dat is voor mij genoeg bevestiging dat ze dit net zo graag wil als ik.
Mijn oog valt gelijk op de overige littekens en ik kan begrijpen waarom haar dat zo onzeker maakt. Maar god, wat is ze mooi! Onnadenkend slinger ik de resterende kleren ergens op de grond naast me en mijn handen omvatten haar enkels. Langzaam duw ik mijn vingers langs haar kuiten om vervolgens naar haar knieholtes te beroeren. Zacht kneed ik het zijdezachte romige vlees wat ik door mijn handen laat glijden. Ze slaakt een zucht van genot.
Via haar knieën vervolg ik de weg langs haar bovenbenen en mijn duimen raken haar dijen. De littekens die ik hier zie zijn grilliger, Ik neem er de tijd voor om haar daar aan te raken en let goed op de uitdrukking op haar gezicht.
'Mijn vel is daar doof, ik voel het niet.'
Ik laat mijn vingers zakken naar de binnenkant van haar dijen en verder omhoog. 'Hier wel?'
Ze rilt. Ik wil elke gevoelige centimeter van haar lichaam ontdekken. 'Jaaa, zo fijn. Wout' verzucht ze. 'Ik heb je nodig.'
Mijn vingers vervolgen hun ontdekkingstocht naar haar natte, uitnodigende warmte en verkennen de perfecte roze plooien tussen haar benen.
JE LEEST
Verlangen op drift #1
Literatura FemininaOp charterschip Pontus doet Wout er alles aan om het vertrouwen van Rinke te winnen na zijn slechte eerste indruk. Maar haar hart? Dat is écht een heel ander verhaal. Ga mee op reis met Wout en Rinke en hun vrienden. De Wadden heeft de nodige obstak...