Verlangen op drift #1

11. Wout

Ik ben onthutst door de situatie die er is ontstaan. Dit zag ik totaal niet aankomen. Ik kijk om me heen en heb het gevoel in een hele slechte film te zijn beland. Drie politieauto's staan er midden op straat geparkeerd. Een agent op een citybike zit gehurkt bij Rinke. Jurre die naast haar op de grond is gezakt en troostend een arm om haar heen heeft geslagen. Ik zie een ambulance rustig de straat in rijden. Ramptoeristen en de gebruikelijke lokale persmuskieten verzamelen zich rondom de scene waar ik middenin zit. Een verdomd slecht scene. Oh, ik haat ze, dat gevoel voor sensatie ten koste van een ander. Een gevoel van woede maakt zich van mij meester, ik heb zin om de mobieltjes en camera's uit hun handen weg te slaan. Ik haal mijn beide handen wanhopig door mijn haar en adem diep uit. 

Nadat ik de politie heb verteld wat ik wist, zijn ze naar binnen gegaan. Korte tijd later zie ik ze naar buiten komen. De man is geboeid en een agent heeft hem bij zijn bovenarm vast terwijl de man met zijn hoofd gebogen zich laat leiden naar de politieauto. Een ongekend gevoel van woede en haat kolkt er in mij omhoog als hij me schuin aankijkt en er een suggestieve grijns om zijn lippen verschijnt. 'Jij gore klootzak' ik kan me niet meer beheersen en vlieg op hem af. Ik wil hem wat aandoen. Voor ik hem bereik, wordt ik vastgepakt door een sterke hand die mijn bovenarm omvat. 'Niet doen kerel, ik begrijp het heel goed, maar het doet haar zaak geen goed' zegt de agent van de citybike. Ik bijt mijn kiezen op elkaar en voel mijn spieren trillen in mijn lijf. Hij heeft gelijk, natuurlijk. Maar verdomme, wat zou ik die vent zijn onfrisse hoofd graag verbouwen. 

Als Rinke een verklaring heeft afgelegd zal hij voorgeleid worden en hopelijk een hele lange straf krijgen. Hoe dacht hij hier in vredesnaam mee weg te komen! De details weet ik niet, Rinke was te erg overstuur om te vertellen wat er precies is gebeurd. En dat is maar goed ook, ik kan er alleen maar naar raden en zelfs dat is genoeg om hem erg veel pijn te doen! Als het ambulancepersoneel Rinke mee de auto in neemt voor een check komt Jurre op mij aflopen. Boef sjokt beschermend achter Rinke aan, alsof hij voelt dat er iets aan de hand is, anders dan anders. 

'Hoe gaat het jongen?' Hij knijpt me stevig in mijn schouder. Ik schud ongelovig mijn hoofd. 

'Ik snap er niks van Jurre, ik was buiten bezig met opruimen en het volgende wat er gebeurde is dat ik Rinke hoor schreeuwen. Ik kon uit haar woorden opmaken dat ze was aangevallen, maar hoe en wat weet ik nog steeds niet.' Ik bal mijn vuist tot mijn knokkels wit worden en sla een paar keer op mijn vlakke hand uit pure frustratie. 

Jurre reageert rustig 'Rinke lijkt in orde, ze is in shock, maar dat gaat wel weer over.' Dan overweegt hij zijn woorden en gaat hij toch verder 'Ik maak me wel zorgen, na alles wat ze heeft meegemaakt weet ik niet of ze dit aankan.' Hij wrijft met het kootje van zijn wijsvinger over zijn borstelige wenkbrauw zich afvragend of hij niet al teveel heeft gezegd. 

'Wat is er met haar gebeurd Jurre.' Hij kijkt me vanonder zijn wenkbrauwen aan. 

'Dat verhaal is niet aan mij om je te vertellen' hij haalt vervolgens een schouder omhoog. 

'Maar hoe kan ik haar dan verdomme helpen als ik niet weet waar ze mee te dealen heeft' roep ik boos naar hem. 

'Ik begrijp het jongen, bel Almer, hij kan je bijpraten. Ik weet er het fijne niet van, maar ik weet wel dat ze een aardig gevuld zakje op haar rug heeft hangen.' Gefrustreerd schop ik tegen een steen die door de lucht vliegt, tegen het staal van het schip aan knalt en vervolgens in het water plonst. De steen laat golvende kringen op het water achter. 

Ik had al het vermoeden dat ze gebukt ging onder een zware last uit haar verleden door wat ze vanmiddag tegen me zei; De zee is mijn vriend, ik praat ertegen als ik van slag ben of me verdrietig voel... Er zat heel wat meer achter die uitspraak als ik aanvankelijk had gedacht. Ik moet een manier vinden om haar te helpen dit te verwerken. Vastberaden loop ik naar de ambulance waar ze nog steeds in zit. Eerst deze shit maar eens afhandelen, dan zien we wel verder. Een ambulancebroeder houdt me tegen als ik een blik in de ambulance werp. 'Bent u familie of haar partner?' De man kijkt me onderzoekend aan. 'Anders wil ik u vragen weg te gaan.'