Verlangen op drift #1

9. Wout

Morgen is het zover, dan gaan we eindelijk de trossen los gooien voor onze eerste zeiltocht. Ik kan niet wachten, er zit een gezonde spanning genesteld in mijn borstkas. Wat zijn de afgelopen twee weken voorbij gevlogen. De groep zakenmannen die morgen gaat inschepen, zal eerst benedendeks een korte vergadering bijwonen. Daarna wordt er van het hele team verwacht dat ze actief zullen deelnemen aan deze zeilervaring. 

Rinke en ik hebben alles tot in de puntjes voorbereid, temeer omdat we ook de catering moeten verzorgen. Dat betekent; ontvangst met koffie en wat lekkers, lunch en een afsluitende borrel met hapjes als we weer terug in de haven zijn. Niks ingewikkelds. Gelukkig maar, want ik vind het best spannend om te zien hoe Rinke en ik het er samen vanaf gaan brengen als team. We hebben de taken keurig verdeeld. 

We ontvangen samen de gasten, Rinke voorziet ze van koffie en een stukje oranjekoek en ik zorg ervoor dat de thermoskannen gevuld blijven. Zodra het team gaat vergaderen gaan Rinke en ik het schip vaarklaar maken; de motor warm laten lopen, huiken van de zeilen afhalen, de elektriciteit en rioolslang afkoppelen, fenders in de aanslag op het dek voor het afmeren, touwen opschieten zodat ze klaar liggen voor gebruik. Talloze klusjes die komen kijken voor we kunnen vertrekken. Wat kan er nog mis gaan! Aan het einde van de dag nemen we nog kort de dag van morgen door. Rinke is haar vlakke, zakelijke zelf en neemt meteen het voortouw als ze begint met praten. 

'Als we morgen vertrekken zal ik aan het roer staan om de haven uit te varen. Jij coördineert het voordek en het middenschip. Ik houd de controle over het achterdek. We starten voor ons vertrek met een kort palaver om de taken tussen de mannen te verdelen. Iedereen krijgt zijn eigen taak gedurende de dag. Zodra we het havenhoofd voorbij zijn en de Pollendam gepasseerd, kun je het roer van me overnemen en het schip leren kennen en haar leren aanvoelen. Gelukkig heb je al ervaring met zeilen dus dat zal je zeker helpen en Pontus is niet een moeilijk schip om mee te werken.' 

Ik knik, begrijpelijk dat ze zelf het schip de haven uit wil varen, maar ik was liever zelf aan het roer gaan staan. Maar Rinke is de schipper en kent het schip van haver tot gort, ik maak me hierin ondergeschikt. Voor nu dan. Mijn tijd komt nog wel. 

'Wat zijn de weersvooruitzichten voor morgen? Als we het tij mee hebben kunnen we misschien droogvallen op het wad.' Ik ga op zoek naar een weer-site op de laptop en samen staren we naar het schermpje om de informatie tot ons te nemen. 

'De vooruitzichten zijn best goed. Drie tot vier Beaufort is prima zeilweer. Zonnetje er af en toe bij. Prima weer voor begin april' somt Rinke op. Ik kijk naar buiten. In de afgelopen twee weken heb ik vernomen dat de charters niet terugdeinzen om ook tijdens de wintermaanden het Wad op te gaan als er belangstelling voor is. Tot nu toe was ik een overtuigde mooiweerzeiler, tenzij het windsurfen betreft! Maar aangezien de zomer en het mooie weer zich nog niet hebben aangediend, moet ik me morgen maar in een zeilpak hijsen om me tegen de kou te kleden. 

'Eind van de dag kan de wind gaan liggen, we moeten even kijken hoe het loopt, maar anders geef ik er de voorkeur aan om op tijd weer terug te zijn. De mannen zullen tegen die tijd wel zin hebben om te ontspannen met een borrel.' 

'Nou, ik denk dat we er wel klaar voor zijn. Zullen we afsluiten? Dan zien we elkaar morgenvroeg. Half acht?' Ik trek vragend mijn wenkbrauw op. 'Ja, als jij je niet verslaapt' zegt ze lachend. 

'Maar jij komt me dan toch wakker maken? vraag ik veelzeggend. 

'Daar moet je niet op rekenen makker.' En zonder daar nog woorden aan toe te voegen verlaat ze het schip.

De volgende ochtend schrik ik om kwart over zeven wakker. NEE, shit, verslapen. Wat ben ik ook een ongelooflijke lamzak!! In de haast om me aan te kleden stoot ik alwéér mijn hoofd aan het lage plafond. Terwijl ik in mijn spijkerbroek spring, wrijf ik nog eens over mijn pijnlijke hoofd. Ik zoek de warme, blauwe kabeltrui uit mijn tas en trek die over mijn shirt aan. Ik schiet snel mijn bruine visserslaarzen aan en poets vervolgens als een bezetene mijn tanden en plens koud water in mijn gezicht. Als ik me heb afgedroogd slaak ik een diepe zucht in mijn handdoek.