Verlangen op drift #1

18. Rinke

De ochtend dringt zich aan me op doordat er zachte geluiden uit de keuken komen. Met gesloten ogen probeer ik terug te keren naar een meer bewuste staat na een diepe slaap. Als ik mezelf op mijn zij wil draaien merk ik hoe stijf ik ben. Een nacht doorbrengen op de bank is funest voor mijn rug. 

Een bank! Keukengeluiden? Wat klopt er niet aan dit plaatje. Stukje bij beetje komt het besef dat ik de nacht op de bank heb doorgebracht na een serieus gesprek met Wout. Ik gluur door het kiertje van mijn oogleden en zie dat Wout er nog net zo bij ligt als vannacht. De fleecedeken is half van hem afgezakt en zijn shirt zit helemaal gedraaid om hem heen. Zijn mond hangt een beetje open en zijn arm hangt naast de bank op de grond. Zijn andere hand heeft nog steeds mijn hand vast, onze vingers verstrengeld. 

Ik probeer de omgevingsgeluiden te analyseren. Het klinkt alsof er koffie wordt gezet en ik hoor de koelkast dicht vallen. Op gedempte toon hoor ik Krijn en Fardau met elkaar praten. Langzaam dringt de situatie tot me door. Wat zullen ze wel niet denken? Het wordt tijd om de dag maar eens te starten. Ik sla een oog open om mijn omgeving stiekem in ogenschouw te nemen, maar zie direct dat het niet onopgemerkt is gebleven dat mijn ontwakingsproces in werking is gesteld. 

Fardau en Krijn staan nog net niet over ons heen gebogen met in hun handen koffie en broodjes. 'Goedemorgen schone slaapster' De mierzoete stem van Fardau maakt dat ik mijn andere oog nu ook open sla. 

'We hebben ontbijt op bed voor jullie' zegt Krijn met een mega grote grijns op zijn gezicht. 

Ik kreun en kom dan langzaam omhoog en rek me uit om mijn stramme spieren te versoepelen. Het loslaten van Wout zijn hand voelt direct als een gemis. Mijn knot haar valt naar de zijkant van mijn hoofd. 'Hoe laat is het' vraag ik terwijl ik mijn blik over Wout laat gaan. Die ronkt nog onverstoorbaar door. 

'Ik kan beter vragen hoe laat, of hoe vroeg het bij jullie is geworden vannacht' reageert Fardau poeslief. Ik grijp het kussentje en gooi die over de tafel naar haar toe. 'Hé, kijk uit, anders mors ik zometeen de jus d'orange over de vloer.' 

'Jemig, jullie hebben er wel werk van gemaakt zeg.' De tafel is gedekt en ik kan zo aanvallen. 

'We dachten dat jullie misschien wel samen romantisch wilden ontbijten.' Ik kijk naar de gezellig gedekte tafel. 

'Waarom staan er dan vier borden?' 

'Oh, wij kunnen best verderop aan een tafeltje gaan zitten, of niet Far.' Krijn draait zich al om als hij wordt afgeleid door de man die op het andere deel van de bank tot leven komt. 

'Zeg gast, je meisje is al wakker hoor, misschien wel gezellig als je ook even aanschuift voor een hapje.' 

Je meisje ... Shit, ben ik iemands meisje? Die ga ik eerst even parkeren. 'Eh, ik ben nog van niemand hoor, we zien wel hoe het loopt' schiet ik in de verdediging. 

Wout komt overeind en grijpt naar de koffie. Zijn haar staat alle kanten op en zijn ogen willen nog niet echt open. 'Morge ... wat is dit!' Hij legt een hand in zijn nek en rekt zich uit. Vervolgens krabt hij over zijn borst, wat er ongelooflijk sexy uitziet. Hij blikt mijn kant op en ik zie aan hem dat hij zich ons gesprek herinnert. Onder de tafel reikt hij naar mijn onderarm en raakt me aan als begroeting. 

'Dit, mijn vriend, noemen ze een voedzaam begin van een mooie nieuwe dag. Ik zou zeggen, aanvallen maar!' Krijn gaat zitten op een stoel en lijkt vergeten te zijn dat hij aan het andere tafeltje wilde gaan zitten. We rekken het ontbijt tot aan de lunch en tegen de tijd dat we allemaal weer een beetje presentabel zijn, beginnen we de rommel van de avond ervoor op te ruimen. 

Tot mijn verbazing zie ik dat Jurre al niet meer naast ons ligt en dus is vertrokken met nieuwe gasten. Ik moet heel diep hebben liggen slapen als ik dat niet heb meegekregen. Meestal wordt ik wel wakker als er in de buurt een motor grommend tot leven komt. Aan het eind van de dag vertrekt Krijn luid toeterend weer naar Zeeland en Fardau gaat weer naar haar eigen huis toe.