Verlangen op drift #1

22. Rinke

Onze Duitse gasten nemen afscheid en blijven ons bedanken voor de goede zorgen en de prachtige vakantie die ze hebben gehad. Het geeft altijd zoveel voldoening als mensen een leuke tijd hebben beleefd, dan hebben we het ergens goed gedaan! Er is geen zeiltocht hetzelfde, iedere groep heeft zijn eigen dynamiek. 

Onwillekeurig denk ik terug aan de rampzalige zeiltocht van een paar weken geleden. De herinnering aan de aanranding maakt nog steeds dat ik me beroerd voel. Ik maak de rits van mijn jasje los en probeer het gevoel weg te ademen. Verdorie, ik voel me echt niet goed. Ik ben hartstikke licht in mijn hoofd. De bedrijvigheid op de kade gaat onverminderd door. Er zijn vandaag veel wandelaars op de been die een rondje door de stad slenteren en er lopen veel toeristen met koffers richting de terminal van de veerboot om te genieten van een welverdiende vakantie. 

Basket springt van boord en slentert langzaam tussen de benen van de wandelaars door naar zijn baasje, zijn uitje zit er weer op. Het meeste gaat allemaal langs me heen. Ik begin te transpireren en krijg het nog warmer. Als ik niet uitkijk, val ik er zo bij neer. Voorzichtig zet ik mezelf in beweging om een glaasje water te gaan halen en misschien even een een dutje doen. Ja, een dutje, daar knap ik vast van op. Als ik me omdraai grijpt Wout me vast bij mijn arm 

'Rinke, wat is er, je ziet eruit alsof je een spook hebt gezien. Voel je je wel goed?' De bezorgdheid klinkt door in zijn stem. 

'Ik...Ik denk dat ik even moet gaan liggen Wout, ben een beetje beroerd.' Hij leidt me naar binnen en dirigeert me naar zijn slaapkamer in het achteronder. Ik heb niet de energie om te protesteren. Ik krul me op in zijn bed en zijn heerlijk mannelijke geur bereikt gelijk mijn neusgaten als ik mijn gezicht wegdruk in zijn kussen. Zo lig ik een tijdje en het beroerde gevoel zakt een beetje weg. Naast mij zakt het matras in en wat legt zijn hand in mijn nek. 

'Heb je koorts?' vraagt hij. Ik heb geen idee, ik ben te moe om me daar druk over te maken of erop te reageren. Wout legt een nat washandje op mijn voorhoofd en drukt het vervolgens tegen mijn ogen aan. 

'Ah, dat is fijn.' 

'Doe even rustig aan lief, naast het bed staat een emmer voor het geval dat. Ik ga de hutten doen en kom af en toe even bij je om te kijken of je iets nodig hebt.' Oh shit, we moeten opruimen, morgen zijn er weer nieuwe gasten en ik wil Wout niet met al het werk opzadelen. Ik probeer mezelf omhoog te duwen, maar het lukt niet. Het ontbreekt me aan energie en kracht. Dan maar even slapen en dan voel ik me straks weer goed. Hopelijk. Ik zak weg in een rusteloze slaap.

Het is donker als ik mijn ogen open sla, mijn spieren doen pijn en ik heb dorst. Gelukkig ben ik niet meer zo misselijk. Ik moet even wennen aan het donker in het slaapvertrek, zodra ik gewend ben aan de contouren die ik in de ruimte zie, realiseer ik me dat ik in Wout zijn bed lig. Zodra ik rechtop ga zitten begint de wereld weer te draaien. Jemig, het lijkt wel of ik aan de zuip ben geweest. Dit voelt echt niet fijn. Ik laat me met een kreun weer vallen in de kussens. Het is lang geleden dat ik me zo ellendig heb gevoeld. Dan voel ik een hand op mijn voorhoofd. Mijn ogen schieten open en naast me op het bed zit Wout. 

'Hoe gaat het met je, voel je je alweer wat beter?' Ik knik en stiekem geniet ik enorm van zijn aanraking. 

'Ik heb dorst.' 

Hij komt even later terug met een flesje water, helpt me overeind, propt de kussens achter mijn rug en gaat naast me zitten. 

'Drink niet te snel, anders ben je straks nog beroerder.' Hij schroeft het flesje open en geeft het me aan. Het water voelt heerlijk in mijn mond. Ik moet me echt beheersen om het niet in een keer op achterover te gieten. 

'Het spijt me dat ik je niet kon helpen vanmiddag' ik weet niet zo goed wat ik anders moet zeggen.

'Maak je niet druk, ik heb alles onder controle. Heb je trek in eten?'