Verlangen op drift #1

8. Rinke

Met bonzend hart blijf ik achter. Hem wakker maken? Geen denken aan! Al moet ik toegeven dat het een opwindende gedachte is om hem slapend aan te treffen onder zijn lakens. Snel schud ik het idee van me af. Ik ben absoluut niet van plan me in een relatie te storten. Zelfs niet een vluchtige affaire. Ik voel me daar nog steeds veel te onzeker voor. Het ongeluk heeft letterlijk zijn sporen nagelaten en daardoor voel ik me ontsiert, ook al is het verstopt onder mijn kleding. Welke man zal me aantrekkelijk vinden als hij de littekens op mijn buik en benen ontdekt? Laat staan de mentale littekens. Automatisch raken mijn vingers even de plek aan waar de lelijke sporen zitten. De littekens van de operatie op mijn huid zal me altijd herinneren aan die afschuwelijke nacht waarin ik mijn beide ouders verloor. Het gevoel verminkt te zijn laat me niet los. Mijn hoofd wil niet meewerken aan de gedachte dat dit is wie ik ben, ook al kan ik het rationaliseren, ik leef immers nog! 

En goddank heb ik mijn broer Ties nog. Desondanks heb ik een hoge muur opgeworpen om mezelf te beschermen tegen emoties en gevoelens. Het heeft me jaren gekost om weer het plezier van leven te ervaren. Ik dank het aan Ties. Hij heeft een nier afgestaan om mij weer een normaal leven te geven. Maar ik heb lang gedacht: wat is nou eigenlijk gewoon. Het is niet gewoon dat mijn ouders er plotsklaps niet meer waren. Het is niet gewoon dat mijn broer zo'n groot offer moest brengen om mij mijn leven weer terug te geven. Het is ook niet gewoon dat ik door mijn omgeving geacht werd na verloop van tijd gewoon de draad weer op te pakken en door te gaan, alsof er niets was gebeurd. Mijn leven is voor altijd getekend. Ik weet dat Ties het ook heel moeilijk heeft gehad nadat hij zonder ook maar noemenswaardige kleerscheuren uit dat autowrak is gekropen. Maar op een of andere manier heeft hij een betere manier gevonden om verder te gaan en alles een plekje te geven. 

Bij mij werkt dat gewoon niet zo. Er zijn de afgelopen jaren een aantal mannen geweest die interesse hebben getoond in mij en die ik echt wel leuk vond. Soms meer dan leuk. Maar ik durfde me niet open te stellen en heb ze allemaal op afstand gehouden met mijn afstandelijke gedrag. Wout zal daar geen uitzondering op zijn. Fardau heeft wel eens voorzichtig laten doorschemeren dat ze vindt dat ik eens met iemand moet gaan praten, om te leren omgaan met mijn onzekerheid en te leren accepteren dat dit lijf prima is. Dat het is wie ik ben. Zij heeft makkelijk praten met haar perfecte, strakke lichaam zonder littekens! En die psychologen komen me inmiddels ook flink de neus uit. Hoeveel jaar ben ik wel niet in therapie geweest om het allemaal te verwerken. PTSS is echt een bitch! 

Ik trommel met mijn vingers op de tafel, een teken dat ik me onrustig voel, bewegingsdrang. Net zoals ik altijd mijn onderbeen beweeg als ik met gekruiste benen zit. Wout zit beneden in de machinekamer met Jurre, ik ga de boeking doornemen om te kijken wat we nodig hebben voor de eerste tocht en dan ga ik boodschappen doen. Ik moet er even uit! Als ik met mijn boodschappentassen de deur uit wil lopen, moet ik over Boef heen stappen. Die lobbes ligt met zijn kop op zijn poten blij te kwispelen terwijl hij me met een oog aankijkt. Je ligt wel een beetje in de weg hoor beestje. Als ik opkijk zie ik Fardau staan op de kant. 

'Hey Rink, ik wist wel dat ik je hier zou kunnen vinden.' Met glimmende ogen kijkt ze me aan. Ze komt bijna nooit naar de boot, alleen als ik haar heb uitgenodigd of als er een evenement in de stad is. 

'Far, wat doe jij nou hier, we hebben elkaar pas gesproken!' 

'Heb ik dan een reden nodig om mijn beste vriendin op te zoeken? Ik was in de buurt en hoopte dat je tijd had voor thee. Maar ik zie dat je wat anders van plan bent?' Ze knikt naar de tassen die ik in mijn hand heb. 

'Het was de bedoeling om alvast wat proviand in te slaan voor de eerste boeking. Maar nu je hier toch bent kunnen we best even thee drinken. Gezellig.' Ik kan me niet van de indruk onttrekken dat ze hier is met een reden. 'We kunnen ook in de stad wat gaan drinken? Dat is misschien leuker als hier aan boord' probeer ik nog, want ineens bekruipt me het gevoel dat ze hier is om Wout te checken.