Verlangen op drift #1

24. Rinke

'Hebben jullie het naar de zin?' Vlak na vertrek ga ik altijd even na bij de gasten of ze iets nodig hebben. Zo kan ik gelijk de dynamiek in de groep aanvoelen. Soms hebben we groepen die volledig versmelten, ondanks dat ze elkaar niet kennen. Maar soms blijft iedereen erg op zichzelf. Deze groep lijkt elkaars gezelschap op te zoeken. De twee mannen die Wout hebben geholpen om een reef te steken, hebben genoeg gespreksstof over hun gezamenlijke passie, wedstrijdzeilen. Enkele andere mannen en vrouwen sluiten zich makkelijk aan en luisteren geboeid naar hun bloemrijke verhalen. Ook de vrouwen lijken het goed met elkaar te kunnen vinden. De kinderen zitten benedendeks heel old-skool een bordspel te spelen. Aangezien het bereik slecht is, hebben ze hun mobiele telefoons aan de kant gegooid en vermaken ze zich met een ouderwets potje Monopoly. Ik gruwel van dat spel, duurt veel te lang en ik kan absoluut niet tegen mijn verlies. Ik speel veel liever een potje kaarten. 

De jongen zit nog steeds op het dek met zijn oortjes in. Ik herken zijn blik, de leegte. Starend over het water. Kijkend naar ... niets. Zo kwam ik jaren geleden ook aan boord, compleet kapot. Ik ga naast hem zitten. 'Hoi.' 

Hij draait zijn hoofd naar me toe en kijkt me met een holle blik aan. Hij knikt haast onzichtbaar. 

'Vind je het wat? Varen op zo'n schip?' 

Hij trekt niet geïnteresseerd zijn wenkbrauwen op en trekt dan zijn oortje uit. 

'Wat?' 

'Of je het leuk vind, varen.' 

Zijn schouders schieten omhoog . 'Kweet niet.' 

Ik steek mijn hand uit. 'Ik ben trouwens Rinke, de schipper.' 

Aarzelend neemt hij mijn hand aan 'Luuk.' 

'Leuk je te leren kennen Luuk, als je zin hebt, kom je dan later op het achterdek? Misschien kan ik je eens aan het roer zetten als je dat leuk vind.' 

Weer die schouder. 'Oké.' 

Hij drukt zijn oortje in en staart weer in de verte. Pfff, dit moet heel zwaar zijn voor zijn ouders, geen idee wat er scheelt, maar dit gaat wel wat verder dan het standaard pubergedrag. Dat voel ik aan mijn water. 

Mijn eigen gedachten nemen ook een vlucht als ik zo naast Luuk zit. Ik denk na over het voorstel van Wout om bij hem te blijven slapen. Ik wil niets liever. De vlinders in mijn buik nemen meteen weer de overhand. Shit, ik heb het echt te pakken van hem. Het liefste kruip ik vannacht weer lekker tegen hem aan, maar gaan we niet te snel? Ohw, altijd maar weer die twijfels. Ik werp een blik naar het achterdek waar Wout aan het roer staat. Kijk hem daar nou staan, zo godvergeten knap. En helemaal van mij! Ik krijg het warm bij de gedachte wat er vanmorgen tussen ons is gebeurd. Wat kan het mij ook schelen, ik ga ervan genieten. Abrupt sta ik op, ik moet hem vasthouden, zijn lijf tegen het mijne voelen. Met een grijns loop ik zijn kant op, Wout vangt mijn blik en knipoogt. Kan die man nog lekkerder worden? 

Mijn gedachten worden onderbroken als ik een hand op mijn arm voel. 

'Excuseer me' zegt de vrouw met een strak gezicht. 'Ik zag je praten met mijn zoon.' Ze slaat haar ogen neer en als ze me weer aankijkt zie ik haar ogen vol staan met tranen. Ze slikt voor ze verder gaat. 'Luuk euh ... heeft het erg moeilijk op het moment en is nogal op zichzelf.' 

Ik knik begrijpend 'ik dacht al zoiets.' 

'Mag ik vragen wat jullie hebben besproken, hij sluit ons namelijk volledig buiten.' Een traan rolt uit haar uit haar ogen. Ik kijk over mijn schouder naar de jongen en besluit open kaart met haar te spelen. 'Ik herken zijn houding, ik heb het zelf ook erg moeilijk gehad. Ik wilde hem laten weten dat hij bij ons zijn handen uit de mouwen mag steken als hij daar wat voor voelt. Dat heeft mij erg geholpen bij het verwerken. Ik weet niet wat er speelt maar misschien werkt het voor hem ook.'