Verlangen op drift #1

28. Rinke

Het is al ver na middernacht als ik op het voordek over het Wad uit sta te kijken. De boegspriet waar het kluivernet onder hangt, steekt trots voor het schip uit. Ondanks het winddichte jasje wat ik heb aangetrokken, is het al flink afgekoeld buiten. Ik sla mijn armen om me heen en wrijf mijn bovenarmen warm. We liggen voor anker ergens bij een zandplaat. De lucht is onwaarschijnlijk helder en het is adembenemend stil op zee. Een gelukzalig gevoel neemt bezit van me. 

De afgelopen drie maanden zijn een rollercoaster van emoties geweest en pas nu heb ik het gevoel in balans te zijn. Het lijkt wel of de afgelopen tijd ertoe heeft geleid dat ik alle ellende die op mijn pad is gekomen in mijn leven, nu pas een plekje kan geven. Het verlies is onomkeerbaar, maar de herinneringen aan mijn jeugd zijn des te waardevoller. 

De relatie met Wout kwam op precies het goede moment, het lijkt wel of de scherpe randjes van mijn verleden er nu wat af zijn. Zelfs de aanranding, die nog maar zo kort geleden was, kan ik nu in mijn hoofd een plekje geven. Ondanks dat het een traumatische ervaring was, heb ik het relatief goed kunnen verwerken. Wout heeft hier een cruciale rol in gehad. Het is ongelooflijk met wat voor vaart hij mijn leven is in gedenderd en mijn hart heeft veroverd. Een glimlach glijd over mijn gezicht als ik terugdenk aan hoe we elkaar hebben ontmoet. 

'Wat sta jij te lachen?' Een paar warme armen glijden van achter om me heen en klemmen zich om me vast. Een warm gevoel vervult me. Nog geen drie maanden geleden haatte ik hem en nu plannen we een toekomst samen. Hoe snel kan het gaan! 

'Hey.' Ik draai mijn hoofd naar hem omhoog. Hij drukt zijn lippen in mijn nek en de haren op mijn armen gaan direct overeind staan. 

'Hmmm.' 

'Nou? Waar stond je over na te denken?' 

'Gewoon, dat ik een geluksvogel ben.' Hij draait me om en volgt met zijn vinger mijn neus van boven naar het puntje. 

'Dat ben je zeker, maar ik nog meer!' Ik hef mijn gezicht op naar de hemel en een deken van sterren lijkt over ons heen te vallen. Recht boven ons ontwaar ik tussen alle andere sterren de Grote Beer. 

'Jij maakt alles beter en mooier Wout. Ik had niet gedacht dat dit geluk voor mij was weggelegd. Eerlijk gezegd verstopte ik me er ook een beetje voor.' 

'Misschien is dat zo, maar volgens mij was het ook een kwestie van de juiste man op de juiste plek. En laat dat nou net mijn persoontje zijn!' 

Hij veegt de haren achter mijn oor. 'Jij bent het voor mij Rinke, ik twijfel daar niet aan.' 

Ik vlij mezelf tegen zijn brede schouder aan en laat de lucht uit mijn longen ontsnappen. 'Alles voelt ... lichter, nu jij er bent. Het lijkt wel of ik mijn verleden beter aan kan. Ik heb nog steeds moeite met mijn littekens, maar als ik mijn verleden achter me kan laten, dan moet het accepteren daarvan me ook lukken op den duur.' 

Zijn hand glijd aan de zijkant van mijn hoofd en zijn duim streelt mijn jukbeen. 'Voor mij ben je de mooiste vrouw op aarde, de littekens geven aan hoe sterk je bent en hoeveel veerkracht je bezit. Jij kan alles aan en als het even niet lukt, dan ben ik er om je staande te houden.' 

'Voor altijd?' Hij kijkt me aan en kust me dan teder. 

'Voor altijd' mompelt hij tegen mijn lippen.

**Het verhaal gaat verder in de zomer met Raf en Fardau**