My Everything In His Past (2nd Book of 'In His Past' Series)

Chapter 69

"Yohan . . ." kinakabahang tawag muli ni Apple Pie sa lalake habang tinitiis ang nagbabagang tingin nito sa kaniya.

She watched as he smirked and shook his head in disbelief while saying, "I knew it. I just fucking knew it!" Napaigtad siya dahil sa sigaw nito. "May hinala na ako pero sinantabi ko iyon. Buti na lang at naniwala ako sa guts ko. I've spent the entire day searching your room, lo and behold and I saw all of these." 

Habang sinasabi nito iyon ay tinuro nito ang isang parte ng sahig na hindi niya napansin kanina. Nakatuon kasi ang buong atensyon niya kay Yohan kanina. Idagdag pa na ang dilim ng buong kwarto. Paglingon niya ay nakita niya ang lahat ng mga regalo ni Heneral de Castro na sira-sira. Ang mga anthuriums na pinangdisenyo niya sa kaniyang kwarto ay kaawa-awang tignan, mukhang pinagtatapak-tapakan iyon. Kahit nga ang mga vase na pinaglagyan niya ay puro basag. Ang mga mumunting porselas na binigay ng heneral ay basag rin. Nagpapasalamat siya na napili niyang isuot ang kwintas na binigay sa kaniya ni Heneral de Castro. Tiyak na sira rin iyon kung sakaling nakita iyon ni Yohan.

Naiiyak niyang tinitigan ang lahat ng mga iyon bago muling nilingon si Yohan. "Magpapaliwanag ako," ika niya. Nakipaglapit lang naman siya sa heneral upang makakalap ng mga impormasyon tungkol kay Christina. Talagang nakuha lamang ng lalake ang loob niya nang tumagal kaya naman pinagpatuloy niya ang pakikipagkita dito.

"Stop it!" tigil nito sa akmang pagsasalita niya. "I didn't know that you could easily get persuaded by some fucking cheesy lines about the moon and stars!" dagdag nitong ika habang nakatingin sa isa sa mga sulat na binigay sa kaniya ng heneral. He mockingly looked at it before crumpling it so hard it looks like he was breaking someone's bone.  He then furiously threw it at a metal container on the table. May apoy iyon at mukhang doon sinusunog ni Yohan ang mga sulat upang hindi kumapit ang apoy sa mga kahoy na kagamitan ng bahay nito.

Dahil sa nakita ay panic siyang lumapit dito at pipigilan sana itong sunugin ang mga natitirang liham. It was still important to her, or at least to Christina. "Yohan!" panic niyang sigaw at hinawakan ang braso nito ngunit nabigla na lamang siya nang hilahin siya ng lalake na naging dahilan ng pagka-outbalance niya.  

Yohan pinned her down on the sofa while holding her arms. He was on top of her while she was struggling underneath him. Akala niya ay ang nanggagalaiti pa ring mukha nito ang makikita niya, ngunit nagulat na lamang siya nang bigla niyang maramdaman ang pagtulo ng isang butil ng luha sa mukha niya. She looked up at Yohan and saw tears starting to gather on his eyes.

"You always fucking do this to me." he breathlessly whispered. "Lagi mo akong pinapaasa sa iyo pero maghahanap ka ng iba at iiwan ako. I swore to myself that I won't let you deceive me again, but here I am, back to my old pathetic self." Unti-unti nitong binaba ang ulo at tinago ang mukha sa kaniyang leegan. Doon niya naramdaman ang tuloy-tuloy na pagdaloy ng luha nito. "Why do you keep doing this to me? Why do you keep making a fool out of me! I fucking hate you so much!"

Napakagat siya sa kaniyang ibabang labi dahil sa narinig. He doesn't sound angry, he sounded so . . . broken.

"Hindi mo alam kung gaano mo ako sinaktan nang iwan mo ako. I waited . . . I waited at our house. I fucking waited! Naghintay ako dahil nangako ka na walang iwanan. But why did you do that? Why did you left me? Did I do something wrong? Did I do something bad? I was trying my best to be a good husband for you but why. Konting panahon lang naman hinihingi ko sa iyo pero bakit di mo pa maibigay. I gave you everything I have but why? Ganuon na ba ako kadaling iwan? Ano pa bang hindi ko naibibigay sa iyo? I tried my best. What else do you want from me?"

"Yohan," naiiyak na rin niyang tawag dito dahil mas humihigpit na ang yakap nito sa kaniya. Idagdag pa na ramdam na ramdam niya ang pamamasa ng leegan niya kung saan nakatago ang mukha nito. He was mumbling to himself, constantly asking what's wrong with him.

"Bakit ang bilis para sa iyo na talikuran ako samantalang para akong pinutulan ng paa nang iwan mo ako? All of my life plans crumbled when you left. I felt so lost. I don't know what to do to myself." Tila ba hindi siya marinig ni Yohan dahil patuloy lamang ito sa pagsasalita.

"Yohan." This time ay mas malakas na ang boses niya ngunit hindi pa rin siya nito naririnig.

"Why? What's wrong with me? Why did you do that?" He kept on mumbling to himself. Mukhang hindi talaga siya nito maririnig kahit na gaano pa niya lakasan ang boses kaya naman pursigido niyang hinawakan ang pisngi nito at nilayo sa kaniyang leegan. Nang sa wakas ay makita na niya ang namumulang mata nito at pisnging basa ng luha ay walang dalawang isip niyang pinaglapit ang kanilang mga mukha. She quickly entrapped his lips on hers and kissed him. Nang una ay tila nabigla pa si Yohan ngunit kalaunan ay ito naman ang kaagad nagdala sa kanilang halikan.

His lips, so soft, so kissable, so fucking foreign yet familiar, came over hers. His tongue started pushing inside her mouth to tell her that he was now in control. Her body tensed up against the sudden excitement, the unexpected touches, the familiar heat. She kissed him back with equal intensity. Iba man ang katawan na gamit nila dito ay hindi pa rin hadlang iyon sa katotohanang alam na alam na nila ang lahat-lahat tungkol sa isa't-isa. Body, soul and all.

Her responses were the encouragement that Yohan needed to do more than kissing. Hinawakan ni Yohan ang kaniyang palapulsuhan at bahagyang nilayo ang mukha nito sa kaniya. Dahil sa ginawa nito ay natigil ang halikan nila. They breathlessly stare at each other before he brought his free hand down to circle her throat. He lightly feather his lips over her open mouth, in his husky voice, he whispered, "I want you now."

A/N: The next chapter would be somewhat intense so this is a warning ahead. Skip niyo next chapter kung hindi niyo gusto ang ganitong scene. :)