"မင်းဘာမှမလုပ်တော့ဘူးလား ဂျီမင်"
"ဘာလုပ်ရမှာလဲ ယွန်းဂီ"
"ဂျောင်ဂုကိုဖုန်းဆက်ပြီးမေးလေ.. ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကိုဘာလို့အလုပ်သင်ပေးနေတာလဲ လို့မေးလိုက် "
"သူဆော့ဂျင်နဲ့ဝေးဝေးနေမယ်လို့ ငါ့ကိုကတိပေးထားပေမဲ့ အခုသူမလုပ်နိုင်ဘူး.. ဂျင်ကိုအလုပ်သင်ပေးနေတယ်ဆိုတာကိုလည်း ငါ့ကိုမပြောပြဘူး .. အခုငါ့ကိုလည်းဖုန်းပြန်မဆက်ဘူး.. ငါ့ဘက်ကပဲလိုက်ပြောနေရတာ"
☎~ Ring~
ဒီအချိန်မှာပဲ ဂျောင်ဂုဆီကဖုန်းဝင်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဂျီမင်ဖုန်းပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။"ဘယ်သူဆက်တာလဲ?"
"ဂျောင်ဂုဆီက.."
"ဘာလို့မကိုင်တာလဲ"
"စိတ်ရှုပ်နေလို့ သူ့ကိုဒီအတိုင်းလွှတ်ထားလိုက်တော့မယ်"
❄❄❄
ဂျီမင်အလုပ်သွားဖို့အတွက် အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ အဆင်သင့်ရောက်နေသူက ထယ်ယောင်းပင်။
"ဂျီမင်~"
"မင်းကဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ ထယ်ယောင်း"
jm.m "အမေခေါ်ထားတာလေ.. သားကားကပြင်ဆိုင်ပို့ထားရတာဆိုတော့ ထယ်ယောင်းကိုအလုပ်လိုက်ပို့ခိုင်းမလို့လေ.."
"လာပါ.. ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်"
"ဟင်းမ်းးးး"
jm.m "သားတို့ သွားကြတော့လေ.. အလုပ်နောက်ကျမယ်"
ဂျီမင်မလိုက်ချင်ပေမဲ့ မလွန်ဆန်နိုင်တော့ ထယ်ယောင်းနဲ့အတူ လိုက်လာလိုက်တယ်။
"အလုပ်ဆင်းရင် ကိုယ်လာကြိုမယ်"
"မလိုပါဘူး လိုက်ပို့ပေးမယ့်သူရှိတယ်.. အခုလိုက်ပို့ပေးတာ ကျေးဇူးပါ"
အပြင်ထွက်ဖို့လုပ်လိုက်တဲ့ဂျီမင်လက်ကို ဇတ်ခနဲဆွဲယူလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျီမင်ရဲ့လက်တဖက်က ထယ်ယောင်းရင်ဘတ်ပေါ်တွင်..
"ဘာလုပ်တာလဲ.. လွှတ်"
"ဒီအတိုင်းကျေးဇူးတင်လို့ရမလား ဂျီမင်ရယ်"
"ဒါဆို ဘယ်လို.. အွန့်.. အု"
အနီးကပ်ဆွဲယူပြီး ထယ်ယောင်း ဂျီမင်နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို သိမ်းပိုက်ပစ်တယ်။
YOU ARE READING
𝖲𝗈𝖿𝗍 𝖥𝗅𝖺𝗆𝖾 [✔]
Fanfictionငါ့လုပ်ရပ်တွေကပဲ ငါ့ကိုပြန်နာကျင်စေမယ်ဆိုတာ တကယ်မသိခဲ့ဘူး .. ❄