ထယ်ယောင်းနိုးလာတော့ သူ့ကိုကျောပေးထားပြီး တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတဲ့ဂျီမင်ကိုတွေ့ရတယ်~ ထယ်ယောင်း ဂျီမင့်အနားကိုတိုးကပ်သွားပြီး.. အနောက်ကနေ ကျောပြင်လေးကိုတဖွဖွနမ်းလိုက်တယ်..
"ဟင့်~"
"ဘာလို့ငိုနေတာလဲ.. မငိုပါနဲ့.. မွ.."
"ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ကိုဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့.. ပြီးတော့ ဒီအကြောင်းတွေဂျောင်ဂုကိုမပြောပါနဲ့"
"ရတယ်လေ.. ငါဂျောင်ဂုကိုမပြောပါဘူး.. မင်းကငါ့စကားကိုနားထောင်ပါ ခေါင်းမမာနဲ့"
❄❄❄
ဒီရက်ပိုင်းမှာတော့ ဂျင်နဲ့ဂျောင်ဂုအဆင်ပြေနေခဲ့တယ်.. ခါးသီးတဲ့အပြောအဆိုတွေမရှိသလောက်ပင်။ သူငယ်ချင်းတွေလိုမျိုး တော်တော်ရင်းနှီးလာခဲ့တယ်~ အရင်ထက်ပိုပြီးရင်းနှီးလာတယ်.. ဒီလိုအခြေအနေမျိုးကိုသိပ်သဘောကျတယ်~
ဒီနေ့က သူတို့အိမ်အသစ်ကိုပြောင်းလာတဲ့နေ့.. ပြင်ဆင်စရာရှိတာအကုန်ပြင်ဆင်ကြရတယ်.. အိပ်ထဲမှာလည်းအချို့နေရာတွေကို အတူတူသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြတယ်..
ဖေဖေတို့က အိမ်အသစ်လာလည်ကြမယ်ဆိုတော့ နေ့လယ်စာအတွက် ဂျင်အကုန်ပြင်ဆင်ထားတယ်.. နိုင်ငံခြားမှာနေပြီး အစားအသောက်တွေချက်ပြုတ်စားနေကြမို့ ဂျင်အတွက် အချက်အပြုတ်အေးဆေးပါ..
"ကိုကိုဂျွန်း^!"
မနက်ကတည်းကမျှော်နေမိတာ.. နမ်ဂျွန်းကားပေါ်ကဆင်းလာတာနဲ့ ဂျင်တယောက်ပြေးဖက်တော့တယ်~ ဂျင်ကပြေးဖက်တာကြောင့် နမ်ဂျွန်းကိုယ်ပါယိုင်သွားတော့တယ်..
"ဂျင်လေးရေ.. ဖြည်းဖြည်း"
"ကိုကိုဂျွန်းကို ဂျင်ကသတိရနေတာ.."
"အံမယ်.. ဟုတ်လို့လား? အိမ်တောင်မလာတာကြာပြီ နှစ်ယောက်တည်းချစ်နေကြတာလား"
"ဟာ.. မဟုတ်ပါဘူး.. ဒါနဲ့ဖေဖေကရော မလိုက်လာဘူးလား"
"ဂျောင်ဂုနဲ့အတူ ရုံးကနေလာလိမ့်မယ်"
"အော်.. ဟုတ်သားပဲ"
"ဖေဖေပေးတဲ့လက်ဖွဲ့ကြိုက်ရဲ့လား"
YOU ARE READING
𝖲𝗈𝖿𝗍 𝖥𝗅𝖺𝗆𝖾 [✔]
Fanfictionငါ့လုပ်ရပ်တွေကပဲ ငါ့ကိုပြန်နာကျင်စေမယ်ဆိုတာ တကယ်မသိခဲ့ဘူး .. ❄