AYKIZ ( GERÇEK AİLEM )

11.🌙

Daha fazla dayanamayacağımı bildiğim için kendi odama gittim. Telefonum yatağın üstündeydi ve titriyordu.

Hemen telefonu elime aldım ve aldığım gibi bıraktım. Telefon alev, alev yanıyordu. Arayan kişiye baktığımda abimin aradığını gördüm.

Mert abim 19 yaşındaydı ve üniversite bire gidiyordu. İyi bir eğitim alabilmek için yurt dışına gitmişti ve uzun zamandır görüşmüyorduk. Çok yoğundu. Tıp okumak bunu gerektirir.

Olanlardan haberi yoktu. Abim ile onu endişelendirmek istememiştik. İlk uçakla buraya geleceğine kalıbımı basarım.

Anlaşılan her şeyi öğrenmişti. Bu evden cenazem çıkıca vallaha billaha.

Besmele çekerek telefonu açtım.

" Aykız! Ne zırvalıyor bu nutukçu!? Doğru mu söyledikleri!? Cevap versene! " abimin sert sesi içimi bir ürpertmedi değil.

" Abi abim sana tam olarak ne dedi? " dedim.

" Öz ailen seni bulmuşmuş da hafta içi gelecekmişsin de! Falan da filan da! " dedi.

" Abimin dediği her şey doğru. " dedim. Sesim fısıltıdan farksızdı.

" Ve bana söyleme gereksinimi bile duymadınız değil mi!? " dedi bağrarak. Haklıydı.

" Abi seni endişelendirmek istemedim. Abime de ben söyledim. Onun bir suçu yok. " dedim.

" İlk uçakla oraya geliyorum. "

" Abi- " sözümü kesti.

" Aykız kapat! "

" ama abi- "

Telefondan gelen ses ile kaşlarımı çattım. Yüzüme kapatmıştı. Ardından ekrana abimin araması düştü. Onayladım ve kulağıma götürdüm.

" Seni aradı değil mi? "

" Evet. Anlatmışsın her şeyi. Of abi ben sana ne dedim. " diye ofladım.

" Benim ne suçum varya. Sana ulaşamamış beni aradı. Seni sordu ben de uyuyo dedim. Ama- "

" Seni dinlemedi " diye devan ettirdim.

" Aynen öyle. " dedi ve iç çekti.

" Yarın geliyorsun değil mi? " diye sordu.

" Tabiki de geliyorum. Benden kurtuluşunuz yok aslan parçası. " dedim gülerek.

" Senden kurtulmak isteyenin ben- "

Devamını bildiğim için öksürdüm.

" Abi sana bir şey soracaktım ben aslında " dedim.

" Sor güzelim. "

" sence şans vermelimiyim? "
Abim iç çekti.

" Onların bir suçu yok Aykızım. Sen onlar için de bizim için de çok değerlisin. " dedi. Konuşmakta zorlanıyordu.

" Bu senin hayatın. Ama bence bir şansı hak ediyorlar. " dedi.

" Abi bana yardım et. Ben nasıl davranacağımı bilmiyorum. Onları çok kırdım galiba. Kendimden nefret ediyorum. " dedim.

" Sakın kendinden nefret etme güzelim. Senin verdiğin tepkiler gayet normaldi. Ama onlara daha ılımlı yaklaşabilirsin değil mi? " dedi.

" Deniyeceğim abi. Kedim nasıl? Bakıyorsun değil mi ona? " dedim.

" Vallaha patisini sıcak sudan soğuk suya tutmuyoruz ama hanımefendi bize hiç yüz vermiyor. " dedi. Kıkırdadım.

" Güzelim ben şimdi babama ilaçlarını vereceğim sonra da fakülteye geçeceğim. Seni sonra arasam olur mu? " dedi. Hukuk okumak hiç kolay değildi. Ben de Asker olmak istiyordum. Ve bunun için de çok sıkı çalışıyordum.