AYKIZ ( GERÇEK AİLEM )

13.🌙

Mert abim ile evden çıktıktan sonra sahile inmiştik. Ve öylece denizi seyrediyorduk.

Oflayıp avcumdaki tuzlu çekirdeği son kez çitlettim ve ellerimi silkeledim.

"çok sıkıldım!? Abim nerede kaldı?"

"bakıyorum da ben yokken birileri benim yerimi çoktan doldurmuş!"

Yanaklarımı şişirdim ve ona döndüm.

"senin yerin başka. Ama beni buraya getirdin bari bir şeyler yapsaydık! Ben ne hayaller ile gelmiştim!" dedim.

Sırıttı.

"üzgünüm abicim ama seninle kalabalık ortamlara ne zaman girsek sonumuz karakol da bitiyor!"

"ne güzel işte! Uzun zaman olmuştu"

"sana hava hoş! Abimden azarı yiyen ben"

Yanaklarını sıktım.

"sen niye çekirdek çitlemedin ki. Çok severdin oysa ki."

"kızım ben de sivilce yapıyor. Artık yemiyorum. Bebek gibi cildim var. Bu cilt için neler yaptım senin haberin var mı!?"

Yüzümü buruşturdum ve önüme döndüm.

"sana kim bakar be! Elimizde kalacan sen"

"isteyenim çok ama işte maalesef daha ruh eşimi bulamadım"

Evlilik programında gibi hissettim bir an kendimi.

"şaka kız! Betin, benzin attı. Sen evlenmezsen ben de evlenmem kapiş."

"hıhı. Kapiş"

Arkadan gelen korna sesiyle arkamızı döndük. Abim gelmişti. Hemen ayağa kalktım ve üstümü silkeledim.

"öne ben!" hemen koşarak ön koltuğu kaptım ve camdan somurtan Mert abime dil çıkardım.

"sen 14 yaşındasın geç arakaya bücür"

Dudak büzüp abime döndüm.

"abi bana bücür dedi"

Abim sert bakışlarını Mert abime gönderdi.

"aman be. Ne haliniz varsa görün" dedi ve arkaya geçti.

Yol boyunca Mert abim konuştu bizde dinledik.

Sonunda araba evin önünde durunca derin bir nefes aldım ve arabadan indim. Abimgil de arabadan indi ve anahtar ile kapıyı açtık.

"babam evde değil mi?" diye sordum ışığı açarken. Abimin suratı düştü.

"son günlerde iyi gözükmüyor." diye mırıldandı. Mert abiminde yüzü düştü.

Bu durumun benim ile ilgili olduğunu elbette ki biliyordum. Babam Ne kadar yansıtmak istemesede belli ediyordu. Belki de bu durumdan en rahatsız olanda babamdı.

"hadi herkes odasına. Sonra sabah kalkmak bilmiyorsunuz" dedi abim suratını düzelterek.

İkisini de yanaklarından öpüp merdivenleri çıkmaya başladım ve kendimi direkt odama attım.

Elime telefonumu alınca bilinmeyen numaralardan bildirimler gördüm. Tam geri yerine kıyacakken telefon çalmaya başladı. Aynı numaraydı.

Biraz düşündükten sonra açmaya karar verdim.

"Alo kimsiniz!?"

"hele şükür açabildin!"

"sana kimsin dedim!?"

"beni nasıl tanımazsın. Beni, beni Faruk abini!"

"ha sen miydin"

"başka kim olacaktı. Ayrıca bu telefonlar neden açılmıyor. Bunu da açmasaydın eve baskına gelecektik! "