AYKIZ ( GERÇEK AİLEM )

15.🌙

Peçete ile ağzımı sildim ve ayağa kalktım.

"Ben gidiyorum kendinize iyi bakın Yıldırım ailesi" dedim ve tek tek hepsine sarıldım. Mert abime sarılınca kollarını sıkılaştırdı.

"Ben bu işi hiç sevmedim!" diye homurdandı. Kollarından zorda olsa çıktım.

"hadi ama asmayın yüzünüzü. Haftanın dört günü buradayım." dedim. Kimseden çıt çıkmadı. Son kez onlara gülümseyip valizimin yanına ilerledim. Elim valizimin tutma yerini giderken başka bir el tuttu. Mert abimdi.

"tanışalım bakalım şu öz ailenle." dedi ve beni beklemeden yürümeye başladı.

"güzelim sen arkasından git şu zır delinin. Sağı solu belli olmuyor biliyorsun" dedi abim. Hemen bende evden çıktım. Poyraz Faruk ve Furkan kaşları çatık bir şekilde Mert abime bakıyorlardı.

"Bu yav- herif kim!?" diyen Faruk ile gözlerimi büyüttüm. Abim kavgaya bayılırdı ve buda onun için büyük bir fırsattı. Hemen elimi koluna doladım.

Abim hiç samimi olmayan bir gülüş ile gülümsedi. Bu sefer kolunu cimcikledim. Bakışları beni bulunca az da olsun yumuşadı.

" sakin ol!" dedim. Eli ile nazikçe saçımı okşadı ve sesli bir şekilde konuşmaya başladı.

"Ben de seni seviyorum Abicim!" dedi. Amacını şimdi anlamıştım. Ona son kez sarıldım ve arabaya bindim. Faruk ve Furkan beni ortalarına akacak şekilde arabaya binmişlerdi. Poyraz da sürücü koltuğuna geçince araba hareketlendi.

"saçın ile oynayabilir miyim? Tabi izin verirsen" dedi hızlıca Faruk.

Hadi ama niye cevap vermesi bu kadar zordu ki!

Güçlükle gülümsedim ve kafamı salladım.

Alışmaya çalışıyordum ama pek beceremiyordum. Şimdiden babamgili özlemem ne kadar doğruydu.

Gözlerindeki heyecanı görmemek elde değildi. Hemen eline üç tutam saç aldı ve örmeye başladı. O kadar güzel örüyordu ki ben bile şaşırmıştım.

"çok güzel örüyorsun" diye mırıldandım.

"küçükken sana çok örmüştüm. Hatırlamazsın" diye ekledi sonunu.

Furkan ofladı ve yüzünü cam tarafına çevirdi.

"kıskandın mı la furuko!" diye sırıttı Faruk. Furkan hemen bize döndü.

"ne kıskancım be seni!" diye söylendi.

"ayrıca hiçte güzel yapamıyorsun." diye devam etti. Faruk kaşlarını çattı.

"yapta görelim" dedi. Faruk bana döndü.

"acıtmamak şartı ile kabul ederim" dedim. Hemen kafa salladı ve oda üç tutam saçı örmeye başladı. İkiside resmen kapışıyordu.

Ama ne yalan söyleyeyim saçım çok güzel olmuştu.

Saçım yağlanmazsa iyi. Yanaklarımı şişirdim ve beklemeye başladım. Araba sonunda durunca rahatladım.

"bitmedi mi?" diye sordum.

"bitti" dedi ikisi de aynı anda. Memnunca gülümsedim

"teşekkür ederim ikiniz de çok iyisiniz" dedim ve arabadan indim. Onlarda inince anahtar ile kapıyı açtık. Ev oldukça sessizdi.

"Akın iyi değil mi?" diye sordum cevabından korkarak.

"iyi merak etme" dedi Poyraz.

"kimse yok mu evde?"