chapter 43 ( ceasefire)

50 2 0
                                    




RAPHAEL's POV


Kararating lng namin galing Thailand...


"Look oh," Alyza


"Ano yan?"


"Invitation from Storm&Jam, parang napaaga yata ang schedule."


"No worries, mas mabuti nga yan  at before sa second cycle mo,"


"Oo nga ano?"

"So kaya mo pang magbyahe?"


"One plane ride lng ang Batangas, di ba?"


"Oo, we will go ahead of schedule, para maka pahinga ka pa,ok lng?"


"Teka, bakit pasyal ka nlng ng pasyal, wala kang work?"

"Meron, 10-3 Monday to Friday, ... Hinde mo ba napapnsin na wala ko after breakfast, wala ako sa lunch  ... then babalik nlng ako mga 3-4 pm?"

"Good,"

"Nasa baba lng ang clinic ko di ba? Kung di lng matakot ang pasyente, pwede na akong mag shorts papunta doon,"

"Ang sagwa! Maya ma collapse sila,"


"Yun nga kaya nagpapa pogi kung magpunta sa clinic,"

"Akala ko kasi ---,"


"Ano?"


"Akala ko sinasadya mo mag alis kasi andito si Hendricks,"


"Ah, hinde ah...cge na, pahinga ka muna... Maya maya lunch na,  nakapahinga ka na,  babalik lng ako, sasaglit lng ako sa baba,"

"Cge,"

"Madali lng ako.. andyan man si Manang Fe, yun nurses mo at dietician,"


"Sige na, alis na,"


"Itinataboy mo ako Langga?"


"Haha...Wala ah....pa-hug muna,"


Nagtataka man ako, masaya ako. Ganitong-ganito si Alyza noon...Basta aalis ako, uungot ng hug...kung ang karamihan goodbye kiss ang sa kanila,  good bye hug ang sa amin.


"Amboy bakit parang familiar...too familiar ang hugs mo?"


"Binobola mo ako, kasi gusto mo lng i-hug kita..."


Nakita kong tumulo ang luha ni Alyza, sabay sabing 
nalulungkot ako... Imbes na natuwa ako sa pag uungot nya ng hugs, natakot ako.


Ito na ba? Ang side effect ng Chemo nag mamanifest na...Di ko alam kong side effect ng Chemo, o talagang nagbabalik na sa memory nya ang mga bagay na ginagawa nya dati.


"Oy bakit may luha tayo dyan? Bili tayo maya ng ice cream, wag ka ng umiyak... Cge na, mahiga ka...mahiga din ako.... I-hug kita hanggang sa makatulog ka,"


Pinaunan ko sya sa braso ko, nag aalala pa ako kung masakit ba sa kanya, kadalasan sa nagki-chemo, masakit ang kalamnan...


Pinakiramdaman ko lng.... Nakayakap talaga sya sa akin ng mahigpit, niyakap ko rin...maya maya panatag na ang tulog nya...


Di nagtagal, may napansin akong may pumipihit ng door knob...Si Sarmiento... Aalis sana, nabigla sa dinatnan... Pero nag senyas.
lng ako na tahimik at itinuro ang sofa.


Dahan dahan kong inalis ang kamay ni Alyza, pinalitan ko ng unan...

"Sa labas tayo mag usap"

Let Me Love You Forever (LCB Stories2: Raphael Mondragon Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon