Nieoczekiwane...

*45*Epilog*

Wniosłem ostatnie pudło do mojego nowego mieszkania, nie chciałem zamieszkać z ojcem który po paru miesiącach uznał mnie oficjalnie za swojego syna, nie zamieszkałem też z Shonen chodź byliśmy zaręczeni, na to przyjdzie czas.
Poczułem znajomy zapach odwróciłem się i zobaczyłeś w drzwiach swojego narzeczonego z uśmiechem na twarzy podszedł do mnie i objął delikatnie całując mnie w głowę

- To ostatnie rzeczy- powiedziałem z uśmiechem

- Na pewno nie chcesz zamieszkać ze mną?- zapytał, wiedziałem że chce bym to zrobił ale do mnie było to za wcześnie

- Rozmawialiśmy o tym już- zaśmiałem się gdy szarowłosy zrobił smutną minę

- To nie jest śmieszna- udawał obrażanego, wtuliłem się w niego bardziej, mile chwile przerwał nam jak zawsze mój ojciec ten to ma wyczucie, spojrzał się na nas ale nic nie powiedział jak nic poszedł tylko do kuchni i zaczął wyliczać co mi jeszcze brakuje i co trzeba kupić, odezwałem się od chłopaka i odwróciłem się w stronę ojca

- Tato daj spokój, nie trzeba od razu wszystkiego kupować

- Trzeba, trzeba ma ci być tu wygodnie- wypusciłem głośno powietrze nie miałem sił by się z nim sprzeczać. Shon przytulił mnie od tyłu i razem przyglądaliśmy się jak mój ojciec chodzi po mieszkaniu i wylicza brakujące rzeczy, nigdy nie sądziłem że aż tak moje życie się zmieni w przeciągu ostatnich miesięcy ale nie żałuję niczego nawet Kris z Natem pogodzili się po małym wybuchy chłopaka, zrozumiał jaki był nierozważny w tym co chciał zrobić nagła decyzją, długo na ten temat rozmawiali i mają plany by mój przyjaciel również stał się taki jak my ale to za jakiś czas dopiero.
Cieszę się z mojego obecnego życia i czekam co przyniesie mi przyszłość z osobą która kocham, za którą na początku nie przepadałem i cieszę się że to się zmieniło bo teraz nie wyobrażam sobie życia bez niego, z moim ojcem który stara się jak może by wynagrodzić mi lata rozłąki i z moimi przyjaciółmi na których mogę liczyć zawsze.