Ep 7

306 24 0
                                    

Unicode

"ငါ့တူရရဲ့လား လက်ကိုထိသွားတာတော်တော်များမယ်ထင်တယ်"
"ဟုတ် ရပါတယ် အန်ကယ် ကျွန်တော်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
"ကျွန်တော်ကိုခွင့်ပြုပါအုံး ပြောပြီး ဂျီမင်းလဲသူချထားခဲ့တဲ့မုန့်ထုပ်လေးကိုကောက်ယူပြီးထိုနေရာကလည့်ထွက်လာလိုက်သည်။

"Daddy စောနကတစ်ယောက်ရော ဘယ်ရောက်သွားလဲ"
"ခွင့်ပြုပါအုံးဆိုပြီး ပြန်သွားတယ် Daddy လဲဇောနဲ့ဆိုတော့ ဘာမှမပြောလိုက်မိဘူး သား"
"ကျစ် ကျေးဇူးတင်စကားလေးတောင်မပြောလိုက်ရဘူးကွာ။
"ဂျောင်ကုတို့သားဖနှစ်ယောက်လဲ ထိုနေရာကနေပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

"သွေးအနည်းငယ်ထွက်နေတဲ့လက်နုနုဖက်ဖက်လေးကိုပြန်မြင်ရောင်ပြီး ဂျောင်ကုတစ်ယောက် စိတ်တော့မကောင်းမိတာအမှန်။

"သားဂျွန် စောနကကောင်လေးဟာ စိတ်သဘောသားပြည့်၀တယ်လို့ခေါ်ရမယ် အခက်မသင့်ရင် ခေါင်းကွဲနိုင်တယ် တော်သေးတာပေါ့ သားဂျွန်ဘာမှမဖြစ်လို့"

"ဂျောင်ကု Daddy ကသူသား ‌ကိုမထိပဲ ဂျီမင်းကိုထိသွားလို့ တော်သေးတယ်လို့ပြောတာမဟုတ်ပါ ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်ခေါင်းကိုမထိတာကံကောင်းတယ်လို့ပြောခဲ့ခြင်းပင်။

"‌အိမ်ကြီးမှာလဲ စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီးရှေ့ရှောက်နောက်ရှောက်လုပ်နေတဲ့ဒေါ်မြင့်မြင့်ဟန်၊သူ (မ) အထင်တော့ ဂျွန်ဂျောင်ကုဘ၀သွားပြီဆိုတဲ့အမူရာနဲ့ တစ်ချက်မှဲပြုံးပြုံးလိုက်တော့သည်။

"ခဏကြာတော့ ကားဟွန်းတီးသံကြားလိုက်ရတယ်"

"တီ တီ တီ"
"ဒေါ်ကေသာလဲ ခြံတံခါးသွားဖွင့်လိုက်တယ်"

"ခြံထဲသို့ကား၀င်လာတာနဲ့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ဟန်သည် ပြာပြာသလဲအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်"

"ဟင် ဒီကောင်ဘာမှမဖြစ်ပါလား ဒါဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ငါသေချာပြောထားရဲ့နဲ့ မျိုးမြင့် မျိုးမြင့်"
အံ့ကြိုတ်ပြီးတီတိုးပြောနေတဲ့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ဟန်"

"အကိုပြန်လာပြီလား ဒီနေ့နောက်ကြတယ်နော်
ပြောရင်းနဲ့ ဂျောင်ကုကို လှမ်းကြည့်နေတယ် သူ(မ)အထင်ဂျောင်ကု ဒဏ်ရာတစ်ခုခုရခဲ့တဲ့အနေနဲ့ကြည့်ခြင်းပင်။

အတိတ်ရဲ့အဆက်Where stories live. Discover now