Ep19

169 15 0
                                    

Unicode

"လူနာကြည့်ရတာ အဆင်ပြေပါတယ် အစာလဲ၀င်တယ်ဆိုတော့ကောင်းပါတယ်။

"ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်တို့သူသတိရဖို့ပဲကျန်တော့တယ် ဒေါက်တာ "
"ရမှာပါ အားလုံးကောင်းနေတာပဲ"
"အဲ့ဆို ကျွန်တော်ကိုခွင့်ပြုပါအုံး ဒေါက်တာ ဆော့ဂျင်။
"ကောင်းပါပြီဗျာ"

"မင်း သတိရလာရင် အစ်ကိုယ့်ကို မသိတော့ဘူးပေါ့။မင်းကိုဒီလိုမျိုးမြင်နေရရင်ကို အစ်ကို၀မ်းနည်းနေမိတာ၊မင်းကိုအဲ့လိုမျိုးမဖြစ်စေချင်ဘူးကွာ။

"မင်းကိုအရင်ကပုံစံကိုပ မြင်ချင်တာ မင်းခေါ်‌‌ခေါ်နေတဲ့ အစ်ကိုဆိုတဲ့နမ်စားလေးကို အစ်ကိုအရမ်းသဘောကျခဲ့တယ်။

ဂျောင်ကုလေးကို ကြည့်ပြီးပြောနေလေသော အလှတရားငယ်လေး။

"ညီညီ"
နမ်ဂျွန်းလဲ သူ့ညီညီရဲ့ကျောကိုအသာယာပုတ်ပေးပြီးအဆင်ပြေမှာပါဆိုတဲ့အနေနဲ့ဖြေဖြောက်ပေးလေ၏။

ဂျီမင်းတို့သုံးယောက် ဂျောင်ကုလေးကိုကြည့်ပြီးပြန်လာခဲ့ကျသည်။

*************************

"ဂျွန်အိမ်တော်"

"တီ တီ တီ"
ဒေါ်ကေသာ အိမ်ရှေ့မှာကားဟွန်းတီးနေတယ်လေ မကြားဘူးလား။
"ဟုတ် ကြားပါတယ် မမြင့် ကျွန်မနောက်ဘေးရောက်နေလို့ပါ။

"ကဲ ပြောမနေနဲ့ ဟိုမှာတံခါးအမြန်သွားဖွင့် ဧည့်သည်တွေစောင့်နေရတာ အားနာစရာကြီးတကယ်ပဲ မပြောလိုက်ချင်ဘူး။

ဒေါ်ကေသာလဲ ခြံတံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
ဒေါ်ကေသာသည် ထိုလူလေးယောက်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။ထိုလူလေးယောက်လုံးသည် ခက်မိုက်မိုက်လူမိုက်တွေသာ။

"ဘယ်ကလူတွေခေါ်လာမှန်းလဲမသိဘူး မမြင့်ကလဲ သူဌေးလဲအိမ်မှာမရှိပဲနဲ့ သူစိမ်းလူတွေကိုအိမ်ခေါ်လာတယ်၊ သားဂျွန်တာရှိရင် ဒီလိုလုပ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။

ဒေါ်ကေသာတစ်ယောက်ထဲခြံ၀ကနေပြောနေ၏။
"မောင်လေးလာလေ ဧည့်သည်တွေပါလာတာလား လာကျလာကျ"
"သူငယ်ချင်းတို့ထိုင်အုံး ဒါက ငါ့အမလေ သိတယ်မလား ဘောစိလေဘောစိ။

အတိတ်ရဲ့အဆက်Where stories live. Discover now