Being The Playboys Bestfriend (Completed)

Chapter 34: The Talk

Author's Note

Hey guys! Medyo matagal tagal din akong hindi nag A/N. Pero pansin ko lang medyo tumatagal na yung takbo ng story kaya may surprise ako sainyo! Dundundunen!

Vote for your love teams na at baka mag bago pa ang takbo ng tadhana nila!

Dedicated this chapter to @violelovah for continues of votes!

Enjoy!

piecesofbeauty 😘
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Chapter 34: The Talk

Gab's POV

On our way home halos lahat tahimik. Si Darwin yung nag dridirive since ayaw niyang ipahawak kahit kanino yung baby niya. Boys and their cars. Psh!

Tapos kanina ko lang din nalaman na kay Michael pala nakisabay yung tatlong epal so naki sabay na sila samin. Buti nalang Range Rover yung dala ni Da kundi hindi kami kasya. Katulad padin ng dati yung pwesto namin. Si Da sa driver seat, ako sa shotgun tapos yung yung tatlo sa likod. Di ko lang alam kung anong pwesto pinag gagawa nila kasi kanina pa nila balak matulog tapos kanina pa sila nag babato bato pik para kung sino yung mag isa sa seat para dun humiga. Oh diba? Ang childish lang.

In the end din naman walang nanalo kaya lahat sila nakaupo tapos nakasandal yung balikat nila sa isa't isa. Sa left side si Cole tapos nakasandal yung ulo niya kay Austine na nasa gitna tapos nakasandal naman yung ulo ni Austine sa balikat ni Cole tapos yung ulo ni Cole naka subsob sa bintana. Haaaaay kawawang bata.

"Da pahiram." Hindi ko na inantay yung sagot niya at kinuha ko na yung mini pillow sa may likod niya tapos linagay ko sa ulo ni Cole. Kawawa eh.

"You okay?" Tanong niya sakin.

"Yeah, I'm fine." Sagot ko tapos ngumiti sa kanya.

Habang papalapit ng papalapit kami sa bahay parang lalong nagiging uneasy yung pakiramdam ko. Actually kanina pa ko kinakabahan, sinasabi ko lang na okay lang ako pero kinakabahan talaga ako. Kinakabahan ako sa pag uusap namin ni Michael mamaya pero kailangan kong gawin to kaysa naman paasahin ko siya. I don't want to do that to him. He's a good guy and he deserves the best.

Pagka uwi nag hiwalay hiwalay kami. Si Darwin pupunta daw sa kanila kasi dadalawin si baby, si Austine naman may aasikasuhin daw tapos yung kambal mag papahinga daw at ako naman makikipag kita kay Michael. I dialled Mike's number at halos hindi pa tapos yung 1st ring sinagot niya na agad. Hindi niya naman siguro inaasahan na tatawag ako diba?

"Gab, you called?" He said like me, calling him is a miracle and a relief at the same time. Bigla ko tuloy siya namiss. Mike is one of my closest among them kaya grabe din yung lungkot ko nung umalis siya.

"Pwede ba tayo mag kita? We just got home."

"Yeah yeah sure. I thought you'll never asked." Tumawa pa siya kaya napangiti ako.

"Great! Meet me at the cafe in 15?"

"Okay. Uhhhh Gab?"

"Hmmm?"

"I miss you." Then he hang up. Hindi pa ko nakakasagot binaba niya na agad.

Parang biglang bumilis yung tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung dahil sa kaba o sa tono niya. It's full of longing. Haaaaaay...

Nag palit lang ako ng damit then nag drive na ko papuntang cafe. Pag pasok na pag pasok ko palang nakita ko na agad si Michael na nakaupo dun sa may dulong part ng cafe. Yun yung favorite spot namin kasi windown seat yun.

Saktong papalapit ako sa kanya ng bigla siyang lumingon sa pwesto ko. He smiled as he saw me. Tumayo pa siya at sinalubong ako ng yakap ng makalapit ako sakanya. I hugged him back. Namiss ko talaga siya.