Being The Playboys Bestfriend (Completed)

Special Chapter: A New Year's Special

Special Chapter:

Gab's POV

I looked around and smiled in satisfaction.

'Akala ko hindi ko matatapos.' I thought.

Isang buwan nadin ang nakalipas simula ng mag kita kita ulit kaming anim. Well ang masasabi ko lang, ang weweird nila. Para silang mga tanga kasi sobra sila kung mag alala sakin pero syempre inaappreciate ko naman. Syempre love ko naman yung mga yun kahit na ang O-OA nila.

Siguro nag tataka kayo kung pano ako nakaligtas at the same time okay na, na parang walang matinding pag subok ang nangyari sakin. Well sa totoo lang, noong nakaraang dalawang halos mabaliw na ko nung nalaman kong buntis pala ako at nakunan. Sobra akong nasaktan dahil first baby ko yun at kahit nabuo siya sa masamang paraan, he or she is still a blessing. Sabi nga nila;

'Being pregnant is never a mistake. Wrong timing maybe, but never a mistake.'

Kaya I naniniwala akong hindi siya pag kakamali. Kaya lang nawalan ako ng pag kakataon na makasama siya. I can't help but blame myself that time. Kasi kung hindi ako naging pabaya edi sana buhay pa siya. But I learned on those years that I should learn to forgive myself. Hindi ko ginustong mawala siya.

I sigh as I remember those times. Nakakalungkot padin tuwing naalala ko yun.

"Are you okay?" Napalingon ako sa gilid at nakita ko si kuya Thomas na papalapit sakin with his famous worried expression.

"May masakit ba sayo? C'mon tell kuya para mahanda na yung sasakyan, punta na tayo ospital." Worried niyang tanong kaya napairap ako. Isa pa tong OA.

"I'm fine kuya. Wala namang masakit sakin eh." Sabi ko sa kanya but I can see he's still hesitant kung paniniwalaan ako.

"I'm just worried Gabrielle. I don't want to lose you. Alam mo namang ikaw ang baby sister ko kaya di mo maalis na mag alala ako. Lalo nang hindi ka pa tuluyang magaling." His voice lower at the last part but I still heard him. Napabuntong hininga naman ako.

It's true na hindi pa ko tuluyang magaling. Yung sinabi kong therapies e para sa trauma and a bit for my leukemia but that doesn't mean I'm fully healed.

"I know kuya. Nag iingat naman ako eh." Sabi ko pero nag scoff lang siya.

"Yeah you are pero nag sinungaling ka sa mga kaibigan mo na hindi ka pa tuluyang magaling." Napairap naman ako.

"Kuya hindi ako nag sinungaling. Hindi ko lang sinabi sa kanila but I didn't lie." Sabi ko sa kanya kumunot lang ang noo niya.

"Like that would help." Lumapit ako sa kanya at yinakap siya. I heard him sighed as I hugged him.

"Wag kana magalit Kuya. I know nag aalala ka lang sakin pero promise okay lang ako. At kung may maramdaman man akong mali sasabihin ko agad sayo. I won't be selfish this time dahil ayokong nalulungkot kayo pag inaabuso ko ang sarili ko." Bumitaw ako sa yakap at ngumiti sa kanya.

"Thank you Kuya. For everything. Hindi mo alam kung gaano ako kathankful na ikaw ang naging kapatid ko. I love you Kuya." I said with full of love kaya napangiti siya.

"Tsss. Nag lalambing ka lang para hindi kita pagalitan eh." He rolled his eyes but pulled me for a hug and kissed my forehead.

"I love you too baby sis." Sabi niya tapos ginulo yung buhok ko. Napasimangot naman ako.

"I'm not a baby anymore kuya." Nakasimangot kong inaayos yung buhok ko pero ang magaling kong kapatid tinawanan lang ako. Siguro ilang segundo din siyang tumatawa then ngumiti siya after.