SENİN İÇİN

17. BÖLÜM (ALIŞMA)

Yeni bölüm geç geldi biliyorum ama tıkandım kaldım resmen az toparlim dedim bu bölümde ama daha çok batırdım sanırım 🤣 biraz üzecek bir bölüm bırakıyorum buraya bu hafta çok yoğun geçti malesef yaxmayançok az fırsatım oldu kısa da olsa idare edin diğer bölümlerde biraz dha uzun tutarım
OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN

Bazen  yıkılmaz zannettiğin zorluklar çıkar karşına, seni öyle yorar ki karşına çıkan diğer engellere gücün kalmaz. Ama o zorluğu aştığını zamanki mutluluğu huzuru hiç bir yerde bulamazsın, çünkü o zorluğu aşmak için öyle çabalar vermiştin ki kazandığın zafer sana daha başka güzel gelecek. Sonra gün gelecek çok başka ama daha ağır sınanacaksın, daha zor olacak bu sefer sınavım. Ardına dönüp baktığında önceden çok zor olduğunu zannettiğin sınavının aslında ne kadar kolay olduğunu fark edeceksin, hayır oda kolay değildi aslında bu sınav gibi çok çetrefilliydi. Ama şuan baktığında kolay gelmesinin sebebi o zamandan bu zamana kadar yaşadıkların senin aklına yeni yollar yeni kuruluşlar sunuyor, o zaman bilmediğin zor zannettiğin şeylerin şuanda kolay gelmesinin sebebi işte bu yüzden. Sevgin eğer sana yara veriyorsa ne yaparsın, yüreğinin kanayacağını bile bile koyar mısın onu oraya yoksa canın acımasından korkup kendini köşeye mi çekersin?

İstanbul adına şiirler yazılan maniler okunan nice cihana ev sahipliği eden şehir, ben İstanbul’a ayrı bir aşığım elbette memleketimi seviyordum ama İstanbul’u gönlümdeki yeri bir başkaydı her zaman. Havaalanına indiğinizde yolcu çıkış kapısına doğru ilerlerken Asrının bizi görmesi ve tam anlamıyla çığırarak Bize doğru koşması bir olmuştu, etrafımızdaki insanlar Asrına bakarken kimseyi umursamadan bana doğru koşarak geliyordu. Abim elini yüzüne götürüp sıvazladıktan sonra konuştu, “Allah aşkına bu deliyle nasıl aynı evi paylaşacaksın, iki güne sende delirirsin benden söylemesi Nare!” Abimin bu sitemine yengemle birlikte gülmüştük, bende omzumu silkip. “Aman bir şey olmaz onun deliliğine bir ben katlanıyorum zaten sorun olmuyor.” Abim gülerek olumsuz anlamda kafasını salladı ve çantalarımızı alıp tekrardan yola koyuldu, Asrının peşinden bıkkınlıkla ona bakan Aren geliyordu. Bence artık Asrına bakıcılık yapmayacağı için çok mutlu olmalı, Asrın bize yetiştiğinde ona kocaman gözlerle bakmaya başladım çünkü sanki üzerime atlayacakmış gibi duruyordu.

Tam Tahmin ettiğim gibi üzerime doğru atlamaya hazırlanıyordu ki Aren onun belinden tam zamanında havada yakaladı, Asrın şaşkın kedi gibi neye takıldığına baktığında Arenin güçlü kollarıyla karşılaşmasının şokunu birkaç dakika üzerinden atamadı. “Ya ben ne güzel yumuş yumuş sarılacaktım Mavi kuşuma neden aramıza giriyorsun sen.” Asrının cırtlak sesi bütün hava alanını doldururken, Aren yüzünü ekşiterek konuştu. “Vallahi yumuş yumuş mu sarılacaktın bilmiyorum ama kızın üzerine atlayarak onu yamuk yumuk edeceğinden emin olduğumu bil isterim, kuş kadar kız seni nasıl tutsun Asrın Allah aşkına?” Gülerek onların bu tatlı atışmalarını izlerken abim araya girdi, “Bence bu kadar şamata yeter Asrın ne dersin? Artık sizden ricam önce selamlaşma faslını gerçekleştirelim, sonrada korumalara haber vereyim kalacağınız evde pozisyon alsınlar.” Abim tüm ciddiyetiyle konuşurken yanındaki yengemin omzuna kolunu atıp kendine çektikten sonra ona bakarak tekrardan konuştu. “Hem benim karım hamile ayakta fazla kalmasın yorulmasın istiyorum, şu eve bir an önce gideli mi rica etsem.” Aren de abim gibi ciddi bir şekilde olumlu anlamda başını salladı.

Asrının kıkırtısı doldu kulaklarımıza, hepimizin bakışları ona döndüğünde ciddi durmaya çalışarak konuştu. “Ya abi koca İstanbul’da Ağa bozuntusu bizi nerden bulacak Allah’ını seversen, hadi buldu diyelim zaten bizim evin olduğu sitede güvenlikler 7/24 geziniyorlar bence koruma için biraz bekleye biliriz?” Asrının maymun bakışları abimi bulunca abim sıkıntıyla elini yüzüne götürüp nefesini dışarı verdi.