SENİN İÇİN

21.BÖLÜM (GİDEMEZSİN)

Yeni bölümü elimden geldikçe uzun tutum okumalar oylar yorumlar azaldı bunun benim hatam olduğunu biliyorum ama lütfen okumalar düzelsin 🥹

Yüreğimdeki yangını söndürmeye hangi sözler yeterdi bilmiyorum, yada sönecek mi onu da bilmiyorum? Sevda acısıyla tatlısıyla gelmişti bana ama şuana kadar ben daha sevdanın iyi yüzünü göremedim, safi acıdan ibaret gelmişti bana. Yüreğimi her zaman dağlayan acısı hiç dinmek bilmeyen bir şeydi bana göre sevda, ama pes edemezdik ki sevdamızı bırakıp gitmek yakışmazdı bize oda bırakmazdı değil mi?

Zorlukla aldığım nefeslerle ardından kendimi güç bela mescidin önüne atabilmiştim, abdest alırken biraz ferahlama gelmişse bile bu bana yetmiyordu daha fazlasına ihtiyacım vardı rabbimin huzuruna çıkmam gerekiyordu huzur bulabilmek için.

Başıma geçirdiğim eşarpla birlikte eteğimi de üzerime alıp kendimi direkt namaza bıraktım, seccademi göz yaşlarım ıslatırken yüreğimdeki yangın sönmeye başlamıştı, daha rahat nefes alıyor daha rahat okuya biliyordum dualarımı son kez secde ettikten sonra  kalkıp ellerimi semaya açtım ve rabbim den şifa diledim yüreğimizdeki ağırlıktan kurtulmak için dualar ettim bize daha fazla hidayet ve huzur versin diye daha fazla yalvardım.

Mescidin kapısı açıldığı sırada kendime gelip elimdeki tesbihi bırakıp gelen kişiye bakmak için arkamı döndüm, ablam gelmişti ona baktığımda dolu gözlerle bana bakıyordu yüreğimdeki ferahlama kalktı hızla yerimden kalkıp ablamın karşısına dikildiğim sırada ablam ellerini kaldırıp omuzlarıma koymak  için uzattı kendimi geri çektim. “Ne oldu?” Ablam sakince bana yaklaşmaya devam edince ben ondan sıyrılıp dışarı çıktım ve ameliyathane ye doğru hızla ilerlerken ablam bana hem yetişmeye çalışıp hem de sesleniyordu.

Sesi geliyor ama dediklerini anlamıyordum, ameliyathanenin önüne geldiğimde herkesin burada olduğunu gördüm dayımlar ve annemler bile gelmişti. Herkes kapının önünde toplanmış biriyle konuşuyordu onlara hızla yaklaşıp aralarından sıyrıldım ve konuşan kişinin önüne geldim, Asrındı Afranın ameliyatı bitmiş olmalıydı Asrının yüzü düşüktü elimi kalbime koyup derin bir nefes almaya çalıştım ama olmadı yumru oturmuştu boğazıma nefes alamıyordum.

“Ne oldu Asrın durumu ne?” Asrın başını eğip. “Çok kan kaybetmişti Nare son anda yetiştik bir tane kurşun bel boşluğuna gelmiş ama diğeri kalbe çok yakın bir yerdeydi ve durumu kritikti.” Nefes almak neden bana işkence gibi geliyordu?

Gözlerimi kapattım ve derin bir soluk alıp sinirle açtım ve sesimi biraz yükselterek, “Lafı uzatma ne durumda şuan?” Asrın bu çıkışımı beklemiyor olacak ki bir anlığına irkildi, koridorda sessizlik hakimdi lakin bu sessizliği yengemin hıçkırıkları bölüyordu. “Kurşunu zor olsa da çıkarttık ama...” Asrın başını yere eğdiği sırada benim nefes almam daha da güçleşti gözlerimin önü kararmaya başlamıştı, Asrını kollarından tutup sarstım. “Ama ne kızım ağzından cımbızla laf mı alacağız söyle tek seferde!” Bu sefer sesimin tonunu gerçekten ayarlayamamıştım.

Omzumda bir el hissetmemle kim olduğuna bakmak için ardıma döndüm, annem gözleri dolu dolu bana bakıyordu onun dokunuşu beni bir nebze sakinleştirirken tekrardan Asrına döndüm. “Komaya girdi Nare ameliyat sırasında bir komplikasyon gelişti ve durduramadık bundan dolayı komaya girdi, ne zaman uyanacağını bilmiyoruz her şey onun elinde.” Gözlerimden yaşlar akarken acı çeker gibi yüzümü buruşturup başımı olumsuz anlamda salladım. “Hayır ne olur yalan söylüyorum de?” yengemin feryadı bütün koridoru doldururken ben destek almak için bir yere tutunmaya çalıştım o sıra hemen Asrın kolumdan tuttu.