ÖLÜLER MEZARLIĞI (TAMAMLANDI)

0.4 : Gizemli Kayıplar

Selamlar!

'🪦' bırakın.

İnstagram'da ve Twitter'da #ÖlülerMezarlığı adı açıp buluşalım.

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın!

Keyifli okumalar ✨

4. BÖLÜM

-

Gizemli Kayıplar

🪦

Şarkı Önerisi:
Tom Odell-Another Love

-

Bugün Dolunay'ın yanıma geleceği aklımdan çıkmıştı. Onu doğru düzgün karşılayamamıştım bile. Dolunay, benim anne tarafımdan teyzemin kızıydı, onunla aynı yaştaydık. Aramızda sadece 8 ay vardı. Onu kapıda gördüğüm zaman gözyaşlarıma hakim olamadım. Şu an onunla otururken kendimi toparlayabilmiştim. Ağladıktan sonra göz altlarım şişmiyordu, gözlerim de kızarmıyordu. Dışarıdan bakıldığında sanki hiç ağlamamış gibi görünüyordum.

Dolunay irice açmış olduğu kahverengi gözlerini açıp yüzüme bakarken, "Kızım sen niye ağladın? Anlatsana," dedi.

Burnumu çekip, "Boş ver," dedim. "Sen ne zaman arkadaşının doğum gününe gideceksin?"

"Akşam gideceğim, hadi, akşama kadar vaktimiz varken sana da bana da bir şeyler bakalım."

Ne dediğini anlamayıp kaşlarımı çattım. "Bana mı? Niye bana? Ben de mi geliyorum ki?"

"Evet!" dedi heyecanla. "Kızım beni yalnız bırakma, kızın arkadaşlarını tam tanımıyorum."

İçten olmayan bir tebessüm ettim. "Ama buluştuğunuz zaman benden çok sosyal oluyorsun!" Onu tanıyordum, benim gibi değildi ve insanlarla kolay iletişim kurup sağlıyordu.

"Ya tamam, hadi, geliyor musun?" diyerek ısrar etti.

Nefesimi dudaklarımdan verirken, "İyi, tamam, gelirim. En azından kafam dağılır," dedim. "Yeri nerede, biliyor musun?"

"Biliyorum, biliyorum, adres buraya çok yakın."

Gözlerimi kırpmadan yüzüne baktım. Evin çevresinde pek fazla kafe veyahut parti yapılabilecek bir işletme dükkan yoktu, sokağın yarısını apartmanlar kaplıyordu. "Çok mu yakın?"

"Ay! Ilgın beni tekrar edip durmasana," diyerek sitem ederek burnundan soluğunu verdi. "Meyhanede olacakmış, Mercan öyle söylemişti."

"Mercan mı?" dedim mırıldanarak. "Sen onu nereden tanıyorsun?"