🏆 Wattpad Romence TR'de "Yetişkinliğe Adım Atanlar" Listesinde 🏆
"Ölüler Mezarlığı'nda ruhlar bile ölüdür, yaşayan hiçbir ruh buraya uğramaz."
Ölüler Mezarlığı çokça anı, çokça ölüm demekti...
Geçmişte yaşanan kötü anlar insanın zihninde yer ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Salonda yaklaşık yarım saat kadarıyla sessizce yerimizde durup birbirimize bakıyorduk. Ona soracak tonlarca soru aklımda birikmişti.
O kimdi?
Bunca zamandır peşimde dolaşan, beni takip eden amcası mıydı?
Oysa eğer, beni neden takip ediyordu?
Dün gece meyhanede konuştukları konuyu düşündükçe aklım daha da karmakarışık oluyordu. Amcası, vefat eden oğlunun haklı bulmadığım sebepten ötürü nefesinin kimde olduğunu araştırıp öldürecekti.
Peki, ben neden bu işin içindeydim?
Benim rolüm burada neydi?
"Ilgın..."
Onur karşımdan yüzüme bakmaya devam ederken açık kahverengi gözlerine dalgın bakışlarımla baktım.
"Sen ne zaman uyandın?" Sesi kulağıma tedirgin geliyordu.
"Evet." Elini saçlarına atıp tırnaklarıyla saç diplerini hızlıca kaşıyıp gözlerini kıstı. "Şey... Telefonda konuşurken çok mu bağırdım?"
"Biraz." Dudaklarımın arasından nefesimi hızlıca dışarıya verdim. Gözlerimi kısıp şüphelendiğim bir konuyu sorarmış gibi, "Aslında benim sana birkaç tane sorum olacak," dedim.
Kaşlarını hafifçe çatıp, "Ne gibi?" diye sordu tedirginlikle.
Neden bu kadar tedirgin olduğunu anlamıyordum, beni bu tedirgin haliyle daha da korkutuyordu. Kaşlarımı kaldırdım. "Amcana neden benden bahsettin? Bir de bunca zamandır amcan mı beni takip ediyormuş?"
"Amcam, benimle sırf meyhaneyi elimden almak için uğraşıyor. Seni de neden takip ettiğini bilmiyorum." Beni geçiştirdiğini hissettim. Elimi tutup geriye doğru giderek koltuğa oturdu, beni de yanına oturtup elimden elini çekti. "Amcam seni çok sevmiş, o yüzden."
