🏆 Wattpad Romence TR'de "Yetişkinliğe Adım Atanlar" Listesinde 🏆
"Ölüler Mezarlığı'nda ruhlar bile ölüdür, yaşayan hiçbir ruh buraya uğramaz."
Ölüler Mezarlığı çokça anı, çokça ölüm demekti...
Geçmişte yaşanan kötü anlar insanın zihninde yer ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evren'i apar topar hastaneye götürdüğümüzde onu hemen ameliyathaneye almışlardı. Onur'da yol boyunca Emir amcayı aramış, en sonunda ulaşamayıp sesli mesaj bırakmak zorunda kalmıştı.
Yaklaşık yarım saattir ameliyathane katında olan koltuklardan birine geçtim sessizce oturup kalmıştım. Onur'da karşımda ayağa dikilmiş halde oradan oraya elini kolunun altına almış şekilde gezinip duruyordu.
Ona çok kızgındım, gözü artık gerçekten hiçbir şeyi görmüyordu. Bana olan sevgisine anlam veremiyordum.
Yanımıza Emir amca saat tama yaklaşırken geldiğinde ikimiz de ona başımızı çevirip şaşkın halde bize bakan adamın yüzüne baktık. Emir amca Onur'a bakıp yaklaştığında, "Evren nasıl?" diye sordu endişe dolu bir sesle.
Onur ellerini beline koyup amcasına durgun halde bakarken, "Ameliyatta hala, doktorda çıkıp hiçbir şey söylemedi," dedi.
Emir amca Onur'a, "Nasıl düştü? Nereden darbe aldı?" dedi merakla.
Gözlerimi Onur'un üstünden çekip yere çevirdim. Konuştuklarını net şekilde duyabiliyordum.
Onur, "Tartıştık," deyip ekledi. "Ona vurdum, o da dengesini kaybedip yere düştü, başını boruya vurdu."
Emir amcanın burnundan soluduğunu duyup gözlerimi ona çevirdim. "Sizin şu tartışmalarınızdan bıktım! Oğlum siz adam gibi yerinizde duramıyor musunuz? Hep mi çocuk gibi tartışacaksınız? Bu böyle gitmez sonsuza kadar!"
Onur bana baktı. Emir amca Onur'u kolundan tutup karşımdan uzaklaştırarak merdivenlerin olduğu köşeye götürdü. Başımı onlara çevirip dalgın gözlerle izlerken Emir amcanın Onur'a sert bir dille konuştuğunu yüzündeki kasların gerginliğinden anlayabiliyordum. Onur'da amcasının ona söylediği cümleyle birlikte kaşlarını çatıp dişlerini sıkarak bir şeyler söylediğini gördüm. Amca-yeğen kendi aralarındaki sohbetin ateşi dinmeden konuşmaya devam ederken bende başımı onlardan çevirip koridorda göz gezdirdim. Koridor bomboştu, hastane kokusu burnumun direğindeydi.
