🏆 Wattpad Romence TR'de "Yetişkinliğe Adım Atanlar" Listesinde 🏆
"Ölüler Mezarlığı'nda ruhlar bile ölüdür, yaşayan hiçbir ruh buraya uğramaz."
Ölüler Mezarlığı çokça anı, çokça ölüm demekti...
Geçmişte yaşanan kötü anlar insanın zihninde yer ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(1 Saat Sonra)
Onur'u telefonda annesi aramıştı, bana bahsettiği kadarıyla annesi dün geceden beri Ekrem amcanın yanındaymış ve şu an kahvaltı etmek için bir restorana gidiyorlarmış bu sırada da annesi, Onur'u görmek için onu arayıp şu an olduğumuz restorana çağırmıştı. Ada'yı da düşünüp onu bırakabileceğimiz birinin olmadığını anlamış ve mecburen yanımızda onu da getirmiştik.
Onur'la çevremizdeki masalara bakındığımızda ikimizin de göz hizasına pencere kenarında oturan Ekrem amca ile Onur'un annesi girdi. Annesini görür görmez sadece Onur'a benzeyen tek yere odaklandım, burnuna. Onur tamamen Ekrem amcanın kopyasıydı. Annesi buğday tenli, ince yüz kemik hatlarına sahipti tabi biraz da annesinin yüz kemikleri onda da vardı. Annesinin saçları simsiyah upuzun dalgalıydı ve yukarıdan at kuyruğu toplamıştı. Kahverenginin kopkoyu rengine sahip çekik gözlerinde abartı denilmeyecek kadar makyajı vardı. Kadın bizi gördüğü an ince dudaklarıyla gülümsedi.
Masaya yaklaştığımızda Onur elimi bıraktı ve annesine sarıldı. Ekrem amca da anne oğulun arkasından gülerek izlerken gözlerini birden benimle Ada'ya çevirdi. "Bu küçük elemanda peşinizden geliyor artık bakıyorum da."
Gülümseyerek Ada'ya baktım. Ada gözlerini Ekrem amcaya dikip ayaklarını sallayarak sesini çıkardı. Ekrem amca ayağa kalkıp yanıma geldi, kucağımdan Ada'yı aldı. "Hadi, siz geçin. Biraz ben ilgileneyim."
Kaşlarımı yukarı kaldırıp Ada'nın üstünden gözlerimi çektim, Ekrem amcaya baktım. Ekrem amca yerine Ada ile kucağında oynayarak geçerken Onur'la bende karşılarındaki boş sandalyelere geçip oturduk. Annesi karşımdan yüzüme baktığında benim de ilk dikkatimi çeken şey üstüne giymiş olduğu beyaz yünlü kazağıyla kot pantolonu olmuştu. Annesinin tarzı benim tarzıma uyuyordu resmen. "Ben Ayla," deyip gözlerini kıstı. "Sen de şu Onur'un-" derken gülerek cümlesini kestim.
"Evet, o Ilgın benim. Artık sürekli çevresinden aynı cümleyi duyduğum için alıştım. Kusura bakmayın cümlenizi kestim."
Ayla teyze karşımda gülerek Onur hakkında birkaç tane soru sordu. "Seni çok darlıyor mu?"
