🏆 Wattpad Romence TR'de "Yetişkinliğe Adım Atanlar" Listesinde 🏆
"Ölüler Mezarlığı'nda ruhlar bile ölüdür, yaşayan hiçbir ruh buraya uğramaz."
Ölüler Mezarlığı çokça anı, çokça ölüm demekti...
Geçmişte yaşanan kötü anlar insanın zihninde yer ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onunla korku dolu gözlerimle bakışırken dakikalar peş peşe saniyeler gibi akıp gidiyordu sanki. Ellerini yüzümden ayırıp geriye birkaç adım atarak benden uzaklaştı. Sırtını bana dönerek adımlarını kapının önünde boğuşan adamların yanına ilerletti.
"Tunç tamam, bırak abi." Onur'u, Tunç'un kolundan tuttuğunu gördüğümde yanıma Ozan'ın geldiğini fark ettim. "Siz Ilgın'ı da alın, gidin buradan. Ben onunla tek başıma konuşacağım."
Tunç gözlerini kırpmadan nefes nefese karşımdan Onur'a bakakaldı. "Kendine dikkat et."
Onur başını hafifçe salladı. Tunç bu sırada benimle Ozan'a başını çevirip baktığında kolunu uzatarak açtı. Ozan'la ben aynı anda yürümeye başladığımızda Onur'un yanından hızlıca geçip Tunç'un kolunun altına girdik.
Meyhaneden dışarı çıktığımız gibi Tunç uzaktan kumandalı anahtarıyla arabanın kapılarını açtı, üçümüz de aynı anda kapıları açıp bindik. Arkaya içimdeki sıkkınlıkla yaslanıp ofladım. Başımı eğip tırnaklarımın kenarlarında oluşan yaraları koparmaya başladım, bunu çocukluğumdan beri ister istemez yapıyordum; kanatırken canım acımıyordu artık.
"Aklım onda kalacak."
"Benim de," dedi Tunç bana hak vererek. "Ama ne yapmıyoruz, olumsuz düşünmüyoruz."
Başımı hafifçe sallayıp gözlerimi ona çevirdim. "Biz ne yapacağız şu an?"
"İsterseniz kafa dağıtmak için bir yerlere gidelim, Onur'un da işi bitince söyleriz, oraya gelir."
"Tamam," dedim Ozan'la aynı anda.
Tunç arabayı çalıştırıp park ettiği alandan çıktı. Aklındaki adrese gitmeye koyuldu. Yol boyunca aklım Onur'da takılı kalmıştı, şu an ne konuşuyorlardı? Kavgaya mı tutuşmuşlardı? En korktuğumda kavga esnasında ikisinden biri yaralanacak mıydı?
Tunç şoför koltuğundan, belinden çıkarmış olduğu silahı gözümün önünde hemen yanımdaki koltuğa bıraktı. Gözlerimi kırpmadan silaha bakarken birden bire gülümsedim. "Oha!"
