🏆 Wattpad Romence TR'de "Yetişkinliğe Adım Atanlar" Listesinde 🏆
"Ölüler Mezarlığı'nda ruhlar bile ölüdür, yaşayan hiçbir ruh buraya uğramaz."
Ölüler Mezarlığı çokça anı, çokça ölüm demekti...
Geçmişte yaşanan kötü anlar insanın zihninde yer ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onur bana gözlerinden öfke saçarcasına bakıp, "Ada'yı buradan götür," dedi sertçe.
Ayla teyze gözlerini Ada'nın üstünden çekip oğluna çevirdi. "Götürme," dedi yalvararak. "Ada'yı ben oğlum gibi gördüm!"
Onur acımasız bakan gözleriyle annesine baktı. "Gerçekten de oğlun gibi görmüşsün, bravo! Alıp kaçırdığında ne olacaktı o çocuk? Her tarafı yara bere içindeydi anne!" Ses tonuyla irkildim. Ada'da kucağımda irkilerek kollarını boynuma sarıp ağlamaya başladı. Ada'ya kollarımla sıkıca sarılıp koşar adımlarla sahaya doğru gittim.
Her adım atışımda arkamdan Onur'un gür sesi yankılanıyordu. Annesiyle kavgaya tutuşmuştu, omzumdan başımı arkaya çevirdiğimde Ege'nin anne-oğulun arasına girmiş olduğunu gördüm. Bu andan korkarak Ada'yı ister istemez sıktım, başımı ona çevirip yanaklarını öptüm.
Ada, "Baba!" demeye başladı.
Seyirci koltuklarına geldiğim sırada Tunç'un Kumsal'ı uyandırmaya çalıştığını gördüm. Kumsal uyanmayınca yanımdan tedirgin adımlarla geçip arabaya ilerledi, arabayı cebinden çıkardığı anahtarla uzaktan açıp kolonya aldı, kapıyı kapatıp yanımıza koşarak geldi ve kolonyanın kapağını açıp eline döktü, kızın burnuna götürüp koklattı. Kumsal kaşlarını çattığında yerinden kıpırdamaya başladı. Kendine geliyordu.
Ada başını bana çevirip, "Babamı ara!" dedi burnunu çekerek. Ada'nın yüzüne baktım.
Tunç bize bakıp, "Onur'a soralım," dedi.
Tunç'a bakıp başımı salladım.
Ada kaşlarını çatıp, "Ilgın, babamı ara," diye bağırdı.
Ada'ya dönüp elimle yüzündeki ıslaklıkları silmeye çalıştım. Onur'la Ege yanımıza geldiğinde başımı onlara çevirip Onur'a baktım.
