🏆 Wattpad Romence TR'de "Yetişkinliğe Adım Atanlar" Listesinde 🏆
"Ölüler Mezarlığı'nda ruhlar bile ölüdür, yaşayan hiçbir ruh buraya uğramaz."
Ölüler Mezarlığı çokça anı, çokça ölüm demekti...
Geçmişte yaşanan kötü anlar insanın zihninde yer ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İleri gitmeyeceğim..."
"Seni çok seviyorum..."
"Bende seni yavrum..."
Kendime geldiğim an aklımdan geçen bu konuşmalarla birlikte kaşlarımı çattım, ellerimi yatağın üstünden çekip gözlerime doğru kapattım. Yatakta yüzüstü yatıyordum, belimde hissettiğim kolla birlikte ellerimi yüzümden çektim. Gözlerimi yavaşça açıp karşımda başı bana doğru dönmüş olan Onur'un kapalı gözlerine baktım. İkimizin de üstü çıplaktı. Elini belimde hareket ettirdiği sırada huylandım ve aniden gülmeye başladım. Elini elimle tutup ittim. Yerimden ağırca doğrulup üstüme yorganı çektim. Onur'un yattığı tarafta duran masaya uzanıp çantamı aldığım gibi içini açarak telefonumu çıkarttım. Saatin öğlen 1'e yaklaştığını gördüm. Telefonla çantamı aynı yere koyup Onur'a döndüm, onu uyandırmalıydım. Yüzümü yüzüne yaklaştırıp dudaklarımı yanağına bastırdığımda bir tepki vermedi.
"Hadi, uyan, öğlen olmuş."
Onur karşımdan sesini çıkarıp yerinde kıpırdanmaya başladı, başını bana doğru yaklaştırdığında saçları omzuma değdi.
"Hadi, uyan, işe geç kalacağız." Bugün iş yerine gidecek miydik, bilmiyordum ama ben gitmeyi çok istiyordum. Artık işime yabancı kalmış gibi de hissediyordum.
Yattığı yerden pozisyonunu bozmadan, "Senin bu iş kolikliğin beni öldürüyor Ilgın," dedi homurdanarak.
"Vallahi insan sevdiği işi yapınca iş kolikliğini anlamıyormuş bile."
