ÖLÜLER MEZARLIĞI (TAMAMLANDI)

1.4 : Ufak Yakınlaşmalar

Selamlaar!

'🪦' bırakın.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!

Hepinize keyifli okumalar 🖤

14. BÖLÜM

-

Ufak Yakınlaşmalar

🪦

Şarkı Önerisi:
Pilli Bebek-Haram Geceler

-

Evren odamın kapısını açtığı gibi öfkeli adımlarla hızlıca içeri girdiğinde Onur'u karşısında görür görmez burnundan solumaya başladığını gördüm, tek bir saniye geçmeden yüzüne sert bir yumruk indirdiğinde gözlerimi kırpmadan korkarak olduğum yerden geri çekildim. Onur sağ eliyle elmacık kemiğini kapatırken aniden yerinden hareketlenip elini yumruk yaptığı gibi Evren'in yüzüne indirdi. Evren'de yerinde sendelerken Onur tekrar onun yakalarını sertçe tuttu, yüzüne üst üste yumruklarını savurmaya devam etti.

"Sen var ya sırf ben yaşadım diye kıskançlıktan geberiyorsun. Kıskançlıktan geberdiğin için de öfkeni bu kızdan çıkarıyorsun. Ama sende çok iyi biliyorsun ki Ilgın'ın hiçbir suçu yok! Sen hastasın. Bebekliğinden beridir de hep hastaydın!"

"Onur yapma, bir şey olacak yine!" Onur'un kolundan tutup yüzüne baktım. "Yapma!"

Koluyla beni geriye doğru iterek, "Ilgın bırak!" dedi.

Geriye doğru sendeleyip yatağın demir kısmına sıkıca tutunduğumda burnumdan soluyarak tüm gücümle bağırdım. "Yeter!"

İkisi de ses tonuma dikkat kesilir kesilmez başlarını bana çevirdiler. İşaret parmağımla odanın kapısını gösterdim. "Hemen defolup gidin bu evden! İkinizin de ne sesini duymak ne de yüzünü görmek istiyorum!" Yanlarına yaklaşıp ikisinin de yüzüne baktım. "Eğer ki ikinizden birini peşimde görürsem gerçekten bu şehirden giderim."

"Ilgın..." dediğini duydum kapıdan içeri giren Ozan'ın.

Başımı ona çevirdiğimde başını eliyle bastırıyordu, eli de epey kana bulanmıştı. Yüzündeki birkaç sıyrıkta cabasıydı. Odamdan dışarıya çıkıp Ozan'ın yanına gittiğimde onu hemen salona geçirdim. En yakın koltuğa oturtup bileğini tuttum, elini başından ayırmaya çalıştım.

"Bakma. Çok kötü, beynimden kan fışkırıyor sanki. Sen banyodan acil yardım çantasını getir, bir de kapıyı kapat gerisini ben hallederim."

"Olmaz öyle şey, ben yaparım."

"Kızım sen git, onları uğurla önce şu evden."

"İyi, tamam," dedim memnuniyetsiz kalarak.

Ozan'ın karşısından ayrılıp salonun kapısına ilerlerken iki adamında salonun kapısından Ozan'a doğru dikkatli bakışlarla baktıklarını gördüm. Evren'e bakıp, "Bak da eserinle gurur duy, gerçi ikiniz de birbirinize benziyorsunuz hiçbir farkınız yok," dedim sonra gözlerimi Onur'a çevirdim. "Gidin!"

Onur öfkeyle arkasını dönüp kapıdan dışarıya çıkarken Evren'de karşımda sırıtarak Ozan'a doğru bakarken, "Geçmiş olsun," dedi.

Kaşlarımı çatıp yüzünü izlerken, "Senin silahın nerede?" diye sordum.

Gözleri birden benimle buluştuğunda yüzünden gülüşü soldu.