🏆 Wattpad Romence TR'de "Yetişkinliğe Adım Atanlar" Listesinde 🏆
"Ölüler Mezarlığı'nda ruhlar bile ölüdür, yaşayan hiçbir ruh buraya uğramaz."
Ölüler Mezarlığı çokça anı, çokça ölüm demekti...
Geçmişte yaşanan kötü anlar insanın zihninde yer ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ilgın Yılmaz
2 Yıl Sonra/Haziran
Bazı anlar vardı içinde fırtınalar kopsa dahi bir şekilde kavuşacağını bildiğin türdendi. Onur'la benim mesafeli ilişkimizde aynen bu şekildeydi. Onunla en son dün görüntülü konuşmuştum ve onu gerçekten de çok özlemiştim. Kokusu burnumda tütüyordu. Onunla uzak mesafe ilişkimizin üstünden tam 2 yıl geçmişti, bu süreçte ikimiz de sık sık psikolog seanslarımızı alıp konuşmalarımızı bireysel olarak yapıyorduk. Psikoloğa anlattıklarımla kendimi epey güvende hissediyordum, üstümden sanki bir yük kalkmış gibiydi.
İşime odaklıydım, şirketteki konumum hiç değişmemişti. İnsanlarla kaynaşmış ve arkadaş olmuş vaziyetteydim. Ekrem amcayı ise beni buradaki insanların gözünde pek fazla aileden olduğumu hissettirmemesi adına kısa bir konuşmayla halletmiştim. Buradaki yeni çalışanların birkaçı Onur'u merak ediyordu tabii birkaç kere de şirket içinde ve dışında benim dedikodumu da yapmışlardı, buna pek sesimi çıkarmamıştım çünkü sınırı aşmayacak derecede konuşuyorlardı.
Bu süreçte Onur'un ailesiyle benim ailem iyice yakın olmuşlardı; Ayla teyzeyle annem sık sık konuşuyordu, Ekrem amcayla da babam konuşuyordu. Onların böyle birbirlerine yakın olduklarını görünce daha mutlu olmuştum. Her şey güzel gidiyordu.
Telefonumun çalmasıyla irkilip hemen masanın üstünde duran telefonuma gözlerimi çevirdim, Onur'un görüntülü aradığını görür görmez yüzümde oluşan gülümsemeyle telefonu elime aldım. Görüntülü aramasını açıp masanın duvarına yasladım. Elimi yanağıma koyup sırıtarak yüzüne baktım.
