Bones & All

8.

Έριξα κάτω το σημειωματάριο και έβγαλα βιαστικά το κινητό μου. Έστειλα ένα γρήγορο μύνημα στον Jungkook ότι δεν θα βγούμε σήμερα και πήρα τηλέφωνο τον Yoongi. Τον ξύπνησα, τι πιο σύνηθες, αλλά δεν με νοιάζει ούτε στο ελάχιστο τώρα.

- Πρέπει να μιλήσουμε για κάτι, τύπου τώρα, είπα με μια ανάσα.

- Κάτσε κάτσε τι;

- Ανεβαίνω άνοιξε μου.

Το έκλεισα, άρπαξα το σημειωματάριο του Jimin και το μπουκαλάκι με τα καθαρτικά και το επόμενο λεπτό βρέθηκα να χτυπάω την πόρτα του Yoongi. Άνοιξε και μπήκα μέσα προσπερνώντας τον, ενώ αυτός συνέχισε να με κοιταει με ένα βλέμμα λες και το είχα χάσει. Νταξει ως έναν βαθμό...

- Ναι φυσικά πέρνα μέσα, μονολόγησε αδιάφορα και έκλεισε την πόρτα.

- Yoongi

- Tae

- Είναι αυτό που νομίζω; είπα πιο ήρεμα δείχνοντας του το σημειωματάριο και τα καθαρτικά.

Άρχισε να το ξεφυλλίζει και στραβοκατάπιε, πράγμα το οποίο με άγχωσε πιο πολύ γιατί δεν ήθελα να έχω δίκιο...

- Είναι και κάτι άλλο... αυτά μόλις μου επιβεβαίωσαν ό,τι σκεφτόμουν, είπε ανήσυχα.

- Πες μου

- Κάθε πρωί που φεύγει τον βλέπω κάνει κύκλο...βγαίνει στην πίσω μεριά της πολυκατοικίας και πετάει φαγητό.

Όλα αυτά που του έφτιαχνα κάθε πρωί...

- Την πρώτη φορά που τον είδα μου φάνηκε περίεργο γι'αυτό τον παρακολουθούσα κάθε πρωί... έχει θέμα Tae.

Δεν ήξερα πως να αντιδράσω... γιατί δεν μίλησε; Γιατί δεν μου ζήτησε βοήθεια; Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η μέρα μετά το κλαμπ.

- Yoongi ποιες είναι οι παρενέργειες από τα καθαρτικά; είπα τρέμοντας την απάντηση του.

- Από κακή χρήση; Διάρροια, έντονος στοματικός πόνος, ζάλη, εμετός, τρέμουλο και τα λοιπά.

Όχι ρε πούστη.

- Ευχαριστώ, είπα απότομα παίρνοντας τα πράγματα και βγήκα γρήγορα από το διαμέρισμα πηγαίνοντας πίσω στο δικό μας.

Πρέπει να μιλήσουμε.

Yoongi's pov:

Ναι είμαι διατροφολόγος. Ναι ξέρω από διατροφικές διαταραχές και έχω ασχοληθεί με ασθενείς. Αλλά μου είναι τόσο περίεργο στην προκειμένη για κάποιο λόγο...απλά μου ήρθε απότομο. Είχα τις υποψίες μου αλλά πίστευα ότι είμαι υπερβολικός και ήλπιζα να κάνω λάθος. Όχι τίποτα άλλο, απλώς είναι δύσκολη κατάσταση γενικά. Τουλάχιστον τώρα μπορώ να εξηγήσω και την φρίκη που πάτησε το πρωί μετά το κλαμπ. Η αλήθεια είναι τώρα που το σκέφτομαι ότι έχω κάνει και εγώ κάποια σχόλια... Τέλος πάντων, όπως και να το κάνεις δεν γυρνάει πίσω ο χρόνος. Αυτό που ξέρω σίγουρα όμως είναι ότι χρειάζεται βοήθεια αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να την δεχτεί εύκολα...