Bones & All

46.

Taehyung's pov:

- Δεν πιστεύεις άρα ότι σου είπε αλήθεια; ότι όντως σε αγαπάει; ρωτάει ο Namjoon τινάζοντας ένα χνούδι από το μπουφάν του.

- Δεν είμαι σίγουρος. Δεν νομίζω ότι μπορώ να το εξηγήσω.

- Για προσπάθησε.

- Απλώς νιώθω ότι αν κάποιος μου πει αυτήν την λέξη, δεν το εννοεί πραγματικά. Ότι είναι της στιγμής. Ξες...απλά με συμπαθεί πολύ.

- Στο ερωτικό κομμάτι μόνο; Ή και στο φιλικό;

- Τον Jimin ας πούμε τον πιστεύω όταν μου το λέει.

- Επομένως στο ερωτικό, λέει συμπεραίνοντας και μουρμουρίζω.

- Φταίει ο μπαμπάς μου;

Δεν απαντάει και αυτό από μόνο του είναι μια απάντηση.

- Φταίει... μονολογώ.

- Σίγουρα πάντως δεν φταις εσύ.

Σφίγγω τα χείλη μου και τον κοιτάω, πριν τον ρωτήσω το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω έναν πατέρα με το παιδί του να περνάνε από δίπλα μου και να φαίνονται χαρούμενοι.

- Τότε τι έκανα για να μου άξιζε όλο αυτό;

Νομίζω πως πάντα θα το αναρωτιέμαι αυτό και ξέρω πως δεν θα έχει να μου δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση και μου την δίνει που δεν θα πάρω ποτέ μια, αλλά ναι.

Φαίνεται να το σκέφτεται για μερικά δευτερόλεπτα. Μετά σηκώνεται και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω.

- Έλα να περπατήσουμε λίγο, λέει φτιάχνοντας το κασκόλ γύρω από τον λαιμό του.

Περπατάω δίπλα του χωρίς να πω κάτι άλλο. Ο κρύος αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου κάνοντας τα μάτια μου να τσούζουν και την μύτη μου να τρέχει.

- Νομίζεις ότι πάντα παίρνουμε αυτό που αξίζουμε; ρωτάει και ανασηκώνω αδιάφορα τους ώμους μου.

- Έτσι λένε πολλοί.

- Όχι όμως όλοι. Πιστεύω πως υπάρχουν δύο στάδια και είναι ανάλογα την κατάσταση. Στο πρώτο, η απάντηση που θα σου δώσω είναι το «τίποτα». Ήσουν 10 Tae. Δεν επιλέγεις τους γονείς που θα σε φέρουν σε αυτόν τον κόσμο, την εθνικότητα, την γλώσσα, το χρώμα του δέρματος σου, την κουλτούρα και την εποχή σου. Οπότε δεν έκανες τίποτα για να αξίζεις ό,τι πέρασες. Μετά μπαίνεις στην ενηλικίωση. Από εκεί και πέρα, τα περισσότερα πράγματα που κάνεις είναι επιλογές και αποφάσεις σου να πάρεις την ζωή στα χέρια σου και να διεκδικήσεις τα θέλω σου. Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, όλη η κατάσταση ήταν κάτι το οποίο δεν θα μπορούσες ποτέ να ελέγξεις. Και όχι μόνο εσύ, μιλάω για τον καθένα.