Bones & All

31.

Yoongi's pov:

- Πως περάσατε; ρωτάει ο Tae και κάθομαι στον καναπέ απέναντι του, ενώ ο Jimin μπαίνει στο δωμάτιο του.

- Τι έπαθε;

Του κάνω νόημα να το αφήσει και γνέφει στρέφοντας πάλι το βλέμμα του στην τηλεόραση μπροστά.

- Θες; λέει φέρνοντας μπροστά μου το ανοιχτό κουτί με τα μπισκότα.

Γιατί όχι... παίρνω ένα την στιγμή που ο Jimin βγαίνει πάλι έξω, χωρίς να μου ρίξει ούτε μια ματιά, και πάει στην κουζίνα.

- Ακόμα παίζεται αυτή η εκπομπή; ρωτάω έκπληκτος και ο Tae κουνάει καταφατικά το κεφάλι του.

- Ποια;

Τον βλέπω που στηρίζεται στον τοίχο με ένα ποτήρι νερό στο χέρι και μετά πηγαίνει και κάθεται στο μπράτσο του καναπέ δίπλα στον Tae.

- Το πάμε πακέτο. Έβλεπα αυτή η κοπέλα βρήκε την αδελφή της μετά από πόσα χρόνια που οι γονείς τους χώρισαν και ο καθένας πήρε από μια και έφυγαν σε διαφορετικές χώρες.

- Α ωραία. Yoongi πάμε να ψάξουμε τα αρχίδια σου, λέει αδιάφορα και γουρλώνω τα μάτια μου.

- Τι πράγμα;

- Αυτό που άκουσες.

- Ή θα μιλήσεις ξεκάθαρα ή θα σηκωθώ να φύγω. Δεν θα μυρίσω τα νύχια μου για να καταλάβω τι σκατά έχεις πάθει.

- Δεν σου ζήτησα να μπεις μέσα, μόνος σου ήρθες, λέει κοιτάζοντας την οθόνη του κινητού του και ακούω τον Tae να στραβοκαταπίνει.

- Ναι γιατί καταλαβαίνω ότι έχεις νεύρα και σου ζητάω να μου μιλήσεις αλλά κάνεις σαν γυμνασιόπαιδο.

- Α συγγνώμη, μάλλον έχασες το σημείο που οι φίλοι σου με είχαν βάλει στην γωνία και με ρωτούσαν πράγματα...πράγματα για τα οποία ξες ότι δυσκολεύομαι να μιλήσω.

- Εντάξει, δεν θα προσποιηθώ ότι η Eunji είναι το πιο διακριτικό άτομο στον πλανήτη αλλά απλώς προσπαθούσε να καταλάβει.

Βλέπω τα χαρακτηριστικά του να σκληραίνουν παραπάνω και τα δάχτυλα του να σφίγγουν το κινητό με πιο πολύ δύναμη. Νομίζω ότι αμφιταλαντεύεται για το αν είναι καλή απόφαση να μου το πετάξει ή όχι.

- Και εσύ τι έκανες; Δεν προσπάθησες καν να με υπερασπιστείς, λέει αγανακτισμένα γυρνώντας επιτέλους το βλέμμα του πάνω μου και μορφάζω.

- Εγώ να φεύγω... σχεδόν ψιθυρίζει ο Tae πηγαίνοντας να σηκωθεί.

- Εσύ να κάτσεις κάτω, του φωνάζει ο Jimin τραβώντας τον πάλι στον καναπέ και βλέπω τα χείλη του να σχηματίζουν μια ευθεία γραμμή πριν γίνει ένα με το ύφασμα.