Bones & All

27.

- Μπορείς να το βάλεις στο πάρκινγκ της σχολής.

- Σίγουρα; ρωτάει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.

- Αφού είσαι μαζί μου.

Μπαίνει στο πάρκινγκ και αφού παρκάρει σε ένα σημείο βγαίνουμε από έξω. Ξεκινάει να περπατάει και κλειδώνει το αμάξι.

- Ρε Yoongi, φωνάζω.

- Τι;

Κάνω νόημα στο πορτμπαγκάζ και κουνάει το κεφάλι του βγάζοντας το κλειδί από την τσέπη του. Χασκογελάω και παίρνω την τσάντα μου από μέσα. Κλειδώνει πάλι και ανεβαίνουμε μαζί τα σκαλιά για την σχολή με εμένα μπροστά και αυτόν πίσω. Μπαίνοντας μέσα χαιρετάω την γραμματέα και πιάνω τον Yoongi από το χέρι για να πάμε στον πρώτο όροφο.

- Πως και δεν έχετε ασανσέρ;

- Τι να σου πω...

- 4 τελειώνεις είπες ε;

- Μχμ

- Το βράδυ θέλω να σε πάω κάπου.

Γυρνάω να τον κοιτάξω σηκώνοντας το ένα φρύδι μου και χαμογελάει σπρώχνοντας απαλά την μέση μου για να συνεχίσω να ανεβαίνω τα σκαλιά. Φτάνοντας, βλέπω τον Hoseok να βγαίνει από μια αίθουσα κρατώντας κάτι ντοσιέ.

- Hobi, τον φωνάζω χαμογελώντας.

Γυρνάει και με το που μας βλέπει του πέφτουν τα ντοσιέ από τα χέρια. Σκύβει να τα μαζέψει και πάω κοντά του για να τον βοηθήσω.

- Ε είσαι καλά;

- Jimin είναι ο πρώην μου, λέει σιγά και κοκαλώνω.

- Ποιος;

Ελπίζω με κάθε κύτταρο του σώματος μου να μην είναι ο Yoongi και να ανέβηκε και κάποιος άλλος πίσω μας.

- Ο Yoongi

Σιγά μην δεν ήταν.

- Αυτός που μου έλεγες τότε; Που το τελειώσατε γιατί έφευγες και τον είδες στο αμάξι του με έναν άλλο;

- Ναι, λέει και στραβοκαταπίνω.

Θυμάμαι πόσο χάλια ήταν εκείνη την μέρα. Βρίζω από μέσα μου και γυρνάω το κεφάλι μου για να κοιτάξω τον Yoongi. Η έκφραση του τα λέει όλα. Δεν μπορώ να θυμηθώ στιγμή που έχω ξανανιώσει τόσο άβολα.

- Τι κάνεις εδώ; ακούω την φωνή του Hoseok και σηκώνομαι πάλι όρθιος.

- Εγώ μάλλον θα έπρεπε να το ρωτήσω αυτό.

- Δουλεύω, λέει δείχνοντας του τα ντοσιέ.

- Δεν το κάνεις και πολύ καλά όμως, ακούω την κυρία Gwan και στρέφουμε και οι τρεις το βλέμμα μας προς το μέρος της.