Bones & All

10.

- Δεν...

- Jimin σε παρακαλώ προσπάθησε... είπε ο Tae και έκατσε απέναντι μου.

Δεν μπορούσα να σταματήσω να κοιτάω το πιάτο μπροστά μου και να σταματήσω να κουνάω νευρικά το πόδι μου. Ο Tae κοιτάζοντας με, έπιασε το χέρι μου και πήρε την μια φέτα κέικ από το πιάτο δαγκώνοντας την.

- Έλα δες, θα το κάνουμε μαζί.

Έκοψε ένα κομματάκι και το έφερε κοντά στο πρόσωπο μου κάνοντας νόημα να ανοίξω το στόμα μου.

- Jimin έλα...όλα καλά, είπε παρακαλεστικά.

Εκπνοή. Πήγα διστακτικά το πρόσωπο μου πιο κοντά στο χέρι του και με τάισε το κομματάκι που κρατούσε. Άρχισα να μασάω αργά και κατευθείαν ένιωσα να ανακατεύομαι. Ο Tae δάγκωσε άλλη μια φορά και έκοψε άλλο ένα κομματάκι κάνοντας μου νόημα. Πήγα πάλι πιο κοντά και το έφαγα. Το επαναλάβαμε άλλες 3 φορές αυτό μέχρι που τελείωσε η πρώτη φέτα. Χαμογέλασε και πήρε και την άλλη φέτα από το πιάτο.

- Tae όχι άλλο, είπα σιγά.

- Μόνο ένα

Μου έδωσε την φέτα και δάγκωσα ένα κομμάτι καταπίνοντας το γρήγορα.

- Δεν μπορώ αν φάω και άλλο θα τα βγάλω...

Έγνεψε και σηκώθηκε παίρνοντας το πιάτο από μπροστά μου. Αφού το άφησε στην κουζίνα ήρθε από πίσω μου και αγκάλιασε τους ώμους μου.

- Τα πήγες καλά Jimin, όλα εντάξει, μου είπε καθησυχαστικά.

Τότε γιατί νιώθω τόσο χάλια; Το πόδι μου δεν έχει σταματήσει να τρέμει, το στομάχι μου σφίγγεται και ενώ ήταν κέικ λεμόνι έχω μια απαίσια γεύση. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

- Θέλεις λίγο χυμό μήπως;

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και σηκώθηκα από την καρέκλα.

- Νομίζω πως πρέπει να αρχίσεις να πηγαίνεις στον Namjoon, είπε ο Tae και τον κοίταξα περίεργα.

- Δεν νομίζω ότι είμαι τόσο χάλια ώστε να μου χρειάζεται ψυχολόγος.

Ο Namjoon είναι ο ψυχολόγος που πήγαινε ο Tae από τα 17 μέχρι τα 21 του. Είναι νέος, γύρω στα 35 και εντάξει αρκετά γοητευτικός... Στην αρχή είχε το γραφείο του στην Daegu αλλά μετά μεταφέρθηκε εδώ στην Seoul.

Τώρα γιατί ο Tae πήγαινε σε ψυχολόγο... Η μητέρα του πέθανε ξαφνικά σε αυτοκινητιστικό όταν ήταν 10 και έπειτα τα πράγματα πήγαν από το κακό στο χειρότερο. Ο πατέρας του το έχασε. Ενώ έπρεπε να στηρίζει το παιδί του λόγω της απώλειας και να προσπαθήσουν μαζί να πάνε παρακάτω, αυτός έπινε, έκανε χρήση διαφόρων ουσιών και γενικά ήταν μπλεγμένος. Ο Tae βρέθηκε στην μέση αυτής της κατρακύλας με τον χειρότερο τρόπο...ας πούμε ότι έχασε την αθωώτητα του αρκετά μικρός. Ο πατέρας του γυρνούσε λιώμα και κλεινόντουσαν στο δωμάτιο του Tae μέχρι ο ίδιος να ήταν εντελώς ικανοποιημένος και ο Tae σκισμένος σωματικά και διαλυμένος ψυχολογικά. Όλο αυτό συνεχίστηκε μέχρι τα 17 του, όπου μια μέρα γυρνώντας από το σχολείο είδαμε αστυνομία έξω από το σπίτι του. Αργότερα έμαθα ότι τον πατέρα του τον καθάρισαν. Αναμενόμενο. Ο ίδιος αποφάσισε να μου ανοιχτεί για το τι του συνέβαινε λίγες εβδομάδες πριν και περιττό να πω ότι έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. 2 χρόνια τον ήξερα, το έκρυβε πολύ καλά... Όταν τα πράγματα βγήκαν στην φόρα, η πρόνοια του έκλεισε συνεδρίες με τον Namjoon και τον έστειλε στην Daegu με τους παππούδες του μέχρι τα 19 του που μετακόμισε μαζί μου στην Seoul. Δεν τον είδα ούτε μια φορά να πενθεί για τον πατέρα του αλλά δεν μου φαινόταν τόσο παράξενο, τέτοια άτομα δεν αξίζουν να τους κλαίνε.